அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 003

அப்படி மார்னிங் ஷோ இல்லாத நாட்களில்.. அவர் குளித்துவிட்டு வந்த பிறகு நான் அவரை சந்தோஷப்படுத்தி (அவருக்கு ஊம்பிவிட்டு..) அனுப்பி வைப்பதும் உண்டு.. அப்படிப்பட்ட எங்கள் வாழ்க்கையில் இந்த ப்ரோமோஷன் ஒரு சிறிய இடைவெளியை உண்டாக்கியது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்..

‘கடவுளே..!! இப்ப நான் என்ன பண்ணனும்.. இந்த சங்கடத்தை நீதான் தீத்துவைக்கணும்.. மனுஷன் என்ன ஆசைப்படறார்.. என்னையும் அவர் ஃபிரெண்டு பொண்டாட்டி மாதிரி அந்த ஷர்மாகூட பழக சொல்றாரா..?’





‘அப்படி பண்ணா..? இன்னைக்கு அவரைப்பத்தி பேசற மாதிரி நாளைக்கு நம்மளைப்பத்தியும்னா பேசுவா..? அதை எப்படி சமாளிக்கிறது..? அப்படியே பழகறதுன்னா எந்த அளவுக்கு..?’

‘கொஞ்சம் நெருங்கிப் பழகினா போதுமா..? இல்ல.. இல்ல.. கடவுளே..!! நன்னா இருந்த மனுஷனுக்கு புத்தி ஏன் இப்படி வேலை செய்யுது..?’

வழியில் நலம் விசாரித்த அன்வரிடம்கூட முகம் கொடுத்து பேசமுடியாமல் கவலையும்.. பயமும் முழுமையாய் என்னை ஆக்கிரமித்த நிலையில்.. அடுத்து என்ன செய்வது என்ற புரியாத குழப்பத்தோடு வீடு வந்து சேர்ந்தேன்..

அப்பவும் கணவர் குளிக்காமல்.. ஆபீசுக்கு கிளம்பாமல்.. பேப்பரை படித்தபடி அமர்ந்திருக்க.. அவரின் சுணக்கம் என்னை வெகுவாக பாதித்தது.. பெட்ரூமில் அவருக்கு கொடுத்த்ட்ட காபி அப்படியே இருக்க மனது மேலும் கனத்தது..

கிச்சனுக்கு போய் மீண்டும் காபி போட்டு எடுத்துக்கொண்டு வந்து கணவரை நெருங்கி அமர.. என்னை ஏறெடுத்து பார்த்த கணவரின் கண்களில் அதீத சோகம் நிறைந்திருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது..

“என்னங்க.. எங்க இப்படி இருக்கீங்க..? கவலைப்படாதீங்கங்க.. நீங்க பயப்படற மாதிரி எதுவும் நடக்காது.. உங்க உழைப்பு நிச்சயம் வீண் போகாது.. நமக்கு அந்த கடவுள் துணை இருப்பார்.. எழுந்திரிங்க.. காபியை குடிச்சிட்டு ஆபீசுக்கு கிளம்புங்க..”

கணவர் பதிலேதும் சொல்லாமல் என்னை வெறித்தபடியே இருக்க..
கணவரை மெல்ல என்னோடு அணைத்தபடி.. “வேணாங்க.. உங்களை இப்படி பாக்க சகிக்கல.. எப்பவும் இப்படி பாக்கவும் விரும்பல.. நமக்கு இருக்கறது போதும்.. இத வச்சிக்கிட்டே நாம சந்தோஷமா இருக்கலாம்..”

“இல்லடா.. நா.. ஸாரிடா..” கணவர் ஏதோ சொல்ல எத்தனிக்க..

“வேணாங்க.. நீங்க எதுவும் சொல்ல வேணாம்.. எனக்கு புரியுது.. உங்க வலியை என்னால புரிஞ்சிக்க முடியுது.. கஷ்டம்தான் இல்லைன்னு சொல்லல.. ஆனா எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு.. இதே ஆபீஸ்ல நீங்க நல்ல நிலைக்கு வருவீங்க.. உங்க உழைப்புக்கு நிச்சயம் நல்ல பலன் கிடைக்கும்.. அந்த ஆண்டவன்மேல பாரத்தை போட்டுட்டு உங்க வேலையை நீங்க பாருங்க.. மத்தது தானா நடக்கும்..”

“ஸாரிடா..”

கணவர் மீண்டும் மீண்டும் அந்த வார்த்தையையே சொல்லிக்கொண்டிருக்க.. “ஸாரியா..? எதுக்கு..? அதுவும் எங்கிட்ட நீங்க எதுக்கு சாரி கேக்கணும்..? ம்ம்..”

“இல்லடா.. ரெண்டுநாளா மனசு சரியில்ல.. எல்லாம் அந்த ரூமரால.. அதனால வந்த அந்த டென்ஷனாலதான்.. என்ன இருந்தாலும் நான் அப்படி நடந்திருக்கக்கூடாது.. உன் மனசு என்ன பாடு பட்டிருக்கும்.. ஸாரிடா.. புத்திகெட்டு அப்படி நடந்துக்கிட்டேன்..”

“என்னைக்கு..? எப்படி நடந்துகிட்டீங்க..? எனக்கு எதுவுமே புரியல..?”

“ஒனக்கு புரியாதுதான்.. ஏன்னா நீ ஒரு அப்பாவிடா.. நானும் குழந்தைகளும் மட்டும்தான் உன் உலகம்னு நம்பி வஙழுக்கிட்டு இருக்கறவ.. நான்தான் கண்டதையும் போட்டு கொழப்பிக்கிட்டு தரங்கெட்டத்தனமா நடந்துக்கிட்டேன்..”

“ஐயோ.. நீங்க என்ன சொல்றீங்கன்னே புரியல..? நான் உங்களை எதுக்கும்.. எப்பவும் தப்பாவே நினைக்கல.. நினைக்கவும் மாட்டேன்.. என்ன ஏதுன்னு கொஞ்சம் தெளிவாத்தான் சொன்னா என்னவாம்..?”

“அன்னைக்கு கடைல.. ஷர்மாகூட.. சாரிடா..” கணவர் என் விழிகளை ஏறிட  கூச்சப்பட்டவராய் தலை குனிய..

“ச்சீய்.. ம்ம்.. என்னங்க நீங்க..? அத.. அத நான் எப்பவோ மறந்துட்டேன்.. அதுக்கா இப்ப இப்படி ஃபீல் பண்றீங்க.. நான்கூட என்னமோ ஏதோன்னு பயந்துட்டேன்.. போங்க.. போய் குளிச்சிட்டு ஆம்பளையா லட்சணமா ஆபீசுக்கு கிளம்புங்க..”-ன்னு சொல்லி மென்மையாய் அவருதடுகளில் முத்தமிட்டு எழ..

எழ எத்தனித்த என்னை இழுத்து அவர் மடியில் அமர வைத்து.. “நெஜமாவே ஒனக்கு கோவம் இல்லையாடா..?”

கன்னத்தோடு கன்னம்  இழைய கெஞ்சலாய் கேட்க.. என்னுடலை அணைத்த அவர் கைகள் உருண்டு திரண்டு பால் நிறைந்து கனத்த முலைகளை இதமாய் வருடிக்கொண்டிருக்க..

“ச்சீய்.. ஸ்ஸ்.. ம்ம்.. இதென்ன காலையிலேயே ரொமான்ஸ்..? ம்ம்.. வாசக்கதவு தொறந்தே கெடக்கு..” நானும் சிணுங்கி அவருடலோடு இழைந்து.. அவரின் உதடுகளில் மென்மையாய் முத்தமிட்டு..

“நிச்சயமா இல்லடா என் செல்ல புருஷா..”-ன்னு கிசுகிசுத்தத்து அவருதடுகளை மென்மையாய் கவ்வி சப்பி விடுவித்து..

“இப்ப சந்தோஷமா..? ம்ம்.. இப்பவாவது போய் குளிச்சிட்டு ஆபீசுக்கு கிளம்புங்க..”

“எப்படி ஆம்பளையா லட்சணமாவா..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. அப்டித்தான்னு வச்சுக்கோங்களேன்..”

“நான் ஆஃபீஸுக்கு போகலேன்னா.. ஆம்பளை இல்லைன்னு அர்த்தமா..?”

“அப்டித்தான்னு வச்சுக்கோங்களேன்.. உத்தியோகம் புருஷ லட்சணம்..”

“அப்போ உன் விஜி குட்டி எப்படி பொறந்தா..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. அதென்ன உன் விஜி குட்டி..? அவ உங்களுக்கும் பொண்ணுதான் மறந்துடாதீங்க.. அதுக்கு அந்த அர்த்தம் இல்லை.. வேலைதான் புருஷனுக்கு கவுரவம்.. கம்பீரம்.. அழகு.. அப்படித்தான் பாக்கணும்..”

“அப்போ இந்த வேலையை நான் விட்டுட்டா.. நான் ஆம்பளையே இல்லை.. கம்பீரமான.. கவுரமான புருஷன் இல்லை.. அப்படித்தானே..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. அப்படி இருந்தாலும் நீங்க எனக்கு அழகு புருஷன்தான்..”-ன்னு கிசுகிசுத்து.. “ஆமாம் இப்ப எதுக்கு வேலையை விடறதுபத்தி பேசறீங்க..?”

“இல்ல ஒரு யோசனை அதான்.. இன்னும் முடிவு பண்ணல..”

“யோசிச்சி முடிவு பண்ணுங்க.. அவசரப்பட்டு கோவத்துல எந்த முடிவும் பண்ணாதீங்க.. அந்த கடவுள் நம்மள கைவிட மாட்டார்..”

“ம்ம்.. பட் இன்னைக்கு நான் ஆஃபீஸ் போகல..”

“ஏங்க..?”

“ரெண்டு மூணு நாள் லீவ் போடலாம்னு இருக்கேன்..”

“ரெண்டு மூணு நாளைக்கா..? என்ன திடீர்ன்னு..?”

“இல்லடா.. என்னால ஆபீஸ்ல ஒக்காற முடியல.. ஆளாளுக்கு ஒன்னு சொல்லி என் மூடை ஸ்பாயில் பண்றங்க..?”

“சரி பரவாயில்ல லீவ் போட்டுடுங்க.. நாம எங்கேயாவது வெளில போயிட்டு வரலாம்..”

“ம்ம்.. அவனும் நாளைலேந்து லீவ் போட்டிருக்கான்..”

“அவனா..? யாரு..?”

“ஷர்மா..?”

ஷர்மாவின் பெயரைக் கேட்டதும் உடல் ஒரு நொடி சிலிர்க்க.. காஞ்சிபுரத்தில் அவர் என்னுடன் நடந்துகொண்ட விதங்கள் கண்முன் நிழலாட..

“என்னவாம்..? மும்பை போறாராக்கும்..?”

“தெரியல..? அவனும் நேத்துலேந்து நாலு நாள் லீவ்ல இருக்கான்..”

“இது யார்..?”

“அவன்தான் ஜோசப்.. அவனோட இவன் அநேகமா அவளோட ஊர் மேய கேரளாவுக்கு போவான்னு நெனைக்கிறேன்..”

‘கடவுளே..!! மனுஷன் திரும்பவும் விட்ட இடத்துக்கே வந்துட்டாரே..?’ கவலை மீண்டும் என்னை ஆட்கொள்ள..

“ச்சீய்.. நீங்களா இப்படி பேசறது..? ம்ம்.. தப்புங்க வேணாங்க.. அவங்க வேணும்னா எதையாவது பண்ணிட்டு போகட்டும்.. நீங்க உங்க வேலையை பாருங்க.. உங்க உழைப்பை நம்புங்க.. நிச்சயம் நல்ல பலன் கிடைக்கும்..”

“காலம் மாறிப்போச்சுடா.. இந்த காலத்துல அதெல்லாம் வேலைக்கு ஆகாது.. ரேஸ்ல எப்படி ஜெயிக்கிறதுன்னு அவனவனும் ரூம் போட்டு யோசிக்கிறான்.. என்னென்னமோ பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்..”

“அதான் நான் இன்னைலேந்தே லீவ் போட்டுடலாம்னு இருக்கேன்.. நாளைக்கு அவன் எப்படி போறான்னு பாக்கறேன்..?” கணவரின் குரலில் மெல்லிய கோவம்.. வெறுப்பு தலைகாட்டியது..