அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு……

அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 007





“பரவால்லங்க.. இதுல என்ன இருக்கு..? சின்ன உதவிதானே..?”

“இருந்தாலும் குழந்தைகளை வச்சிக்கிட்டு.. தேங்க்ஸ் புவனா..”

“இட்ஸ் ஓக்கே சார்.. அதோன்னும் பெரிய விஷயமே இல்ல.. ஏதோ என்னால் முடிஞ்சது..”






“................”

அடுத்த சில நொடிகள் இருவரும் என்ன பேசுவது என்று புரியாமல் அமைதி காக்க.. அந்த அமைதியை.. இறுக்கத்தை கலைக்க விரும்பி..

“சார்.. அவர் வந்ததும் உங்களுக்கு போன் பண்ண சொல்லட்டுமா..? இல்லைன்னாலும் ஒரு 1 ஹவர்ல ஆபீஸ் வந்துடுவாங்க..”

“வந்துடுவாரா புவனா..? லீவ் சொல்லியிருக்காருன்னு கேள்விப்பட்டேன்..?”

“அது.. அது.. காலைல கொஞ்சம் உடம்புக்கு முடியலன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருந்தார்.. அதான்.. இருந்தாலும் ஒர்க் நிறைய இருக்கு போயே ஆகணும்னும் சொல்லிகிட்டு இருந்தார்.. லேட்டாதான் எழுந்தார்.. அதான் கொஞ்சம் லேட் ஆயிடுச்சி.. சாரி சார்..”

“இட்ஸ் ஓக்கே புவனா.. பாலா இன்னும் குளிச்சி முடிக்கலையா..?”

“இன்னும் இல்ல சார்.. 5 மினிட்ஸ்ல வந்துடுவார்.. வந்ததும் போன் பண்ண சொல்றேனே..?”

“இல்ல வேண்டாம்.. உண்மையாவே ஒடம்புக்கு முடியல்லேன்னா.. அவர் ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும்.. நான் பாத்துக்கறேன்..”

“இல்ல சார்.. அவர் வந்துடுவார்.. நான் சொல்றேன்..”

“11 மணிக்கு ராகுல் போன் பண்ணுவான்.. அந்த டீடெயில்ஸ் எல்லாம் பாலாகிட்டேதான் இருக்கு.. அதை கேக்கத்தான் போன் பண்ணேன்..”

“11 மணிக்கா..?” “கடவுளே..!! இப்பவே மணி 10 ஆகப்போகுதே..? அவர் ஒடனே கெளம்பினாக்கூட 11க்குள்ள ஆபீசுக்கு போக முடியாதே..? என்ன சொல்றது..?” எப்படி சமாளிக்கிறதுன்னு தெரியாமல் குழம்ப..

“ஓகே அவரை எனக்கு கால் பண்ண சொல்லுங்க.. அவர்கிட்டேயே பேசிக்கிறேன்.. ஒன்ஸ் அகைன் தேங்க்ஸ் ஃபார் யுவர் பர்சனல் ஹெல்ப் புவனா.. சீ யு லேட்டர்.. பை..”

“தேங்க்ஸ் சார்.. அவரை ஒடனே கால் பண்ண சொல்றேன்..”-ன்னு சொல்லி நானும் பை சொல்லி தொடர்பை துண்டிக்க..

ஏனோ மனது படபடப்பாகவே இருந்தது.. ‘மனுஷன் எவ்வளவு அமைதியா.. அன்பா பேசறார்..? அவரா இப்படி நடத்துகிறார்..?’ எனக்குள் குழப்பம் அதிகரித்தது..

அடுத்த சில நொடிகளில் கணவர் குளித்துவிட்டு துண்டை கட்டிக்கொண்டுவர.. ஷர்மாசொன்னதை கணவரிடம் அப்படியே ஒப்பிக்க..

“ஸ்ஸ்.. மறந்தே போயிட்டேன்.. புது ப்ராஜெக்ட் விஷயமா சில டீடெயில்ஸ் கேட்டிருந்தார்.. டைம் இல்ல.. ஒடனே கெளம்பனும்..” கணவர் பரபரப்பாய் இயங்க.. துண்டை அவிழ்த்து எறிந்துவிட்டு ஆபீஸ் போக தயாராக..?

“ஏங்க..? ஏங்க இவ்வளவு அவசரம்..? கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால லீவ் போட்டிருக்கேன்.. லேட்டா போகப் போறேன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருந்தீங்க..?”

“ஆமாண்டா.. அது.. ஷர்மாவை பழிவாங்கணும்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்.. பட்.. ராகுல் விஷயத்தை மறந்தே போய்ட்டேன்.. அவர் கேட்ட டீடைல்ஸ் எல்லாம் பக்காவா ரெடி பண்ணி வச்சிருக்கேன்.. ஒடனே கெளம்பனும்.. நீ டிஃபன் எடுத்து வை.. ரெண்டே நிமிஷத்துல வந்துடறேன்..”

கணவரின் அவசரத்தில்.. பதட்டத்தில்.. அவரை கவனிக்கனும்னு சொன்ன விஷயம் அடிபட்டு போக.. கணவர் விரைவாய் உடை மாற்றிக்கொண்டிருக்க.. உள்ளுக்குள் பரவிய ஏமாற்றத்தை எனக்கும் மறைத்தபடி.. நானும் திறந்தே கிடந்த முலைகளை மூடி.. புடவையை சரி செய்தபடியே..

“அது யாருங்க ராகுல்..?”

“அவர்.. MD-யோட சன்.. ஃபாரின்ல MBA முடிச்சிட்டு.. இப்பதான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா ஆபீஸ் நிர்வாகத்தை கவனிக்க ஆரம்பிச்சிருக்கார்.. ஒரு புது ப்ராஜக்ட் விஷயமா கொஞ்சம் டீடெயில்ஸ் கேட்டிருந்தார்.. சரி நீ வள வளன்னு பேசிக்கிட்டு இருக்காம டிஃபனை எடுத்து வை..”

கணவரின் பரபரப்பு எனக்குள் புகைந்துகொண்டிருந்த ஏமாற்றத்தை எரிச்சலாய் மாற்ற..

“யாரு..? நான் வள வளன்னு பேசிகிட்டு இருக்கேனா..? ஏன் சொல்ல மாட்டீங்க..? டிஃபனெல்லாம் அப்பவே ரெடி.. வந்து கொட்டிக்கிட்டு போங்க..”-ன்னு படபடப்பாக சொல்லி விஜியை அவளின் தொட்டிலில் படுக்க வைத்துவிட்டு கிச்சனுக்குள் நுழைந்து அவருக்கு டிஃபனை எடுத்து வைக்க..

அவசர அவசரமாய் உடைகளிணிந்து வந்து டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்த கணவர்.. சாப்பிட்டபடியே ஆபீசுக்கு போன் பண்ணி இன்னும் அரை மணி நேரத்த்தில் ஆபீசுக்கு வந்துவிடுவேன்னு யாருக்கோ தகவல் கொடுத்துவிட்டு..

என் கோபத்தை.. ஏமாற்றத்தை துளியும் உணராதவராய்.. “சாரிடா செல்லாம்.. கோச்சுக்காத.. நேரமாச்சு.. சீக்கிரமா ஆபீஸ் போயாகணும்..”-ன்னு சொல்லி வேகமாய் வெளியேற..

உள்ளுக்குள் குறைந்து கொண்டிருந்த ஏமாற்றத்தை வெளிக்காட்ட விரும்பாமல்.. “பத்திரமா போயிட்டு வாங்க..”-ன்னு சுரத்தில்லாமல் சொல்லி கணவரை வழியனுப்பி கதவை சாத்திவிட்டு வந்து சோபியாவில் அமர..

மெல்லிய அழுகை விம்மலாய் வெடித்துக் கிளம்பியது..

எவ்வளவு நேரம் அப்படி இருந்தேன்.. எனக்குள் அழுதுகொண்டிருந்தேன்னு எனக்கே தெரியல.. ஏமாற்றம்.. சோகம் மெல்லிய வெறுப்பாய் எனக்குள் மாற.. நேரம் போவதைக்கூட உணராமல்.. காலை உணவைக்கூட உட்கொள்ளாமல் உடலும் மனமும் சோர்ந்து சோஃபாவில் சுருண்டு கிடந்தேன்..

“ட்ரிங்.. ட்ரிங்.. ட்ரிங்..”  வீட்டு டெலிபோன் சத்தம் என் உணர்வுகளை கலைக்க.. 'ஆமாம் இதுக்கு ஒன்னும் குறைச்சல் இல்லை..’ வெறுப்பாய் எனக்குள் முனகியபடி மெல்ல எழுந்து போனை எடுத்து.. “சொல்லுங்க..”-ன்னு சுரத்தில்லாமல் குரல் கொடுக்க..

“தேங்க்ஸ் புவனா.. அன்ட் அட் தி சேம் டைம்.. சாரி டூ..” இதமான சுகநாதம் என் காதுக்குள் புகுந்தது போன்ற உணர்வில் உடல் சிலிர்க்க.. ‘யாரு..? இது அவர் குரல் இல்லையே..? ஷர்மாவா..? அவறெதுக்கு மறுபடியும் பன்றார்..? கெளம்பி 1 மணி நேரத்துக்கு மேல ஆயிடுத்தே..? இன்னும் ஆபீஸ் போய் சேரலையா..?' அவருக்கு பதில் சொல்ல தோணாமல் பலவாறாக எனக்குள் குழம்ப..

“புவனா..!! ஆறே யு தேர் புவனா..?”

'புவனா.. புவனா.. புவனா.. இந்த மனுஷன் கூப்பிடறச்சே மட்டும் இந்த பேர் ரொம்ப வித்தியாசமா.. ஆழகா.. இதமா.. உள்ளுக்குள்ள என்னமோ பண்ணுதே.. அது ஏன்..?'

“புவனா..? சாரி புவனா உங்களை அடிக்கடி டிஸ்டர்ப் பன்றேனா..? இஃப் சோ.. ஐ அம் வெரி சாரி புவனா..?”

‘கடவுளே..!! இவரென்ன இப்படி டிஸ்டர்ப் பன்றாரே..? இவர் வேற வார்த்தைக்கு வார்த்தை சாரி சொல்றாரே..?’ எனக்குள் குழம்பி.. தவித்து.. தடுமாறி..

“சார்.. சாரி சார்.. அவர் இன்னும் வரலையாங்க..? ஒப்பவே கெளம்பிட்டாங்களே..? 1 மணி நேரத்துக்கு மேல ஆச்சே..? அவருக்கு போன் பண்ணி பாத்தீங்களா..?” என் வார்த்தைகள் படபடப்பாக வந்து விழ..

“ரிலாக்ஸ் புவனா.. பதட்டப்படாதீங்க.. பாலா வந்து ரொம்ப நேரம் ஆச்சு.. நவ் ஹி இஸ் பிட் பிஸி வித் ராகுல்.. நான் உங்களுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லத்தான் போன் பண்ணேன்.. தேங்க்ஸ் ஒன்ஸ் அகைன்..”

“அதான் காலையிலேயே சொல்லிட்டீங்களே.. மறுபடியுமா..? மூணு புடவை எடுத்து குடுத்ததுக்கு முந்நூறு தடவை தேங்க்ஸ் சொல்லுவீங்களாக்கும்..? ம்ம்..” எனது குரலில் மெல்லிய உயிர்த்துடிப்பு எட்டிப் பார்க்க..

“மூணு இல்ல நாலு.. ஆனாலும் அதுக்கு தனியா எத்தனை தடவை வேணுமானாலும்.. தேங்க்ஸ் சொல்லலாம் புவனா.. தப்பே இல்ல.. இட் வாஸ் தட் லவ்லி.. பட்.. இப்ப நான் தேங்க்ஸ் அண்ட் சாரி சொன்னது.. பாலாவை ஆபீஸ் அனுப்பி வச்சதுக்கு..”

“நான் அனுப்பி வச்சேனா..? என்ன சொல்றீங்க..? உங்க போன் வந்ததுன்னு சொன்னதும் மனுஷன் பரபரன்னு கெளம்பி வந்துட்டார்.. இதுல நான் எதுவுமே பண்ணல..? ம்ம்.. தேங்க்ஸ் ஓக்கே..? சாரி எதுக்கு..?” என் குரலில் மெல்லிய குறும்பு எட்டிப் பார்க்க..

“அது.. உங்க என்ஜாய்மெண்டை.. சந்தோஷத்தை டிஸ்டர்ப் பன்னதுக்காக..?”

“ச்சீஈஈஈஈஈய்ய்ய்...” மெல்லிய சிணுங்கலோடு நீளமாய் முனக..

“உங்களுக்குள்ள ஏதாவது பிளானிங் இருந்திருக்கும்.. அதை ஸ்பாயில் பண்ணதுக்காகத்தான் சாரி..?”

“அப்படிலாம் ஒன்னும் இல்ல சார்.. அவர்தான் ஏதோ அப்செட்டா.. மூட் அவுட்டா.. உடம்புக்கு முடியாம இருந்தார்..” ஏனோ தெரியவில்லை எனது குரல் அதீத கிசுகிசுப்பில் வெளியாக..

“அது எனக்கு தெரியும்..? அவரை நான் சமாளிச்சுக்குவேன்.. உங்ககிட்டதான் சாரி சொல்ல முடியும்..?”




அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 006




ஒரு நொடி கண்மூடி.. “‘இந்த மூட்ல வேணாமே.. இப்ப உங்க மனசு பூராவும் அவர் ஞாபகமாவே இருக்கு.. அதோட வேணாமே.. எனக்கும் ஒரு மாதிரி இருக்கும்..'-ன்னு நான் சொன்னதும்.. 'அதுவும் சரிதான்.. அவனைப்பத்தி பேசிப் பேசி.. காலையிலேயே உன் மூடையும் கெடுத்துட்டேன்.. என்னை மாதிரியே உன் மனசுலேயும் இப்ப அவன்தான் இருக்கான்.. இந்த மூட்ல பண்ணா.. உனக்கும் அவன் பண்ற மாதிரியே இருக்கும்தான்.. இன்னைக்கு வேணாம்னு சொன்னீங்களா இல்லையா..? ‘உனக்கும் அவன் பண்ற மாதிரியே இருக்கும்னா அதுக்கு என்ன அர்த்தம்..?’”





கண்மூடிய நிலையிலேயே மூச்சு விடாமல் நான் சொல்லி முடிக்க.. கணவரிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை.. அடுத்த சில நொடிகள் அமைதியாய் கழிய.. சில நொடிகளில் அமைதிக்குப் பிறகு மெல்ல கண்திறந்து கணவரின் விழிகளை ஏறிட..

இமைக்க மறந்த கணவரின் விழிகளோ என் இமைகளின் விரியலுக்காகவே காத்திருந்தது போலவே தோன்றியது.. சில நொடிகள் என் விழிகளை ஊடுருவிய கணவர்.. பின்ன அமைதியாய்..

“தப்புதாண்டா.. நான் அப்படி சொல்லியிருக்கக் கூடாதுதான்.. எப்படி அப்படி சொன்னேன்னு எனக்கே புரியல..? அதே மாதிரி.. நீ அந்த மாதிரி சொன்னதும் தப்புதான்.. நீ மட்டும் அப்படி சொல்லலாமா..?”

“நானென்ன தப்பா சொன்னேன்..?”

“‘உங்க மனசு பூரா அந்த மனுஷன்தான் இருக்கார்.. போய் அவரோடதையே சப்புங்கன்னு’ சொன்னியே அது அசிங்கம் இல்லையா..? தப்பில்லையா..? நானென்ன ‘கே’ யா..? இன்னொரு ஆம்பளையோட பூளை ஊம்பறதுக்கு..? ம்ம்..”

“ச்சீய்.. கடவுளே.. நான் சொன்னதுக்கும் நீங்க புரிஞ்சிகிட்டத்துக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கு.. நான் அந்த அர்த்தத்துல சொல்லல.. நீங்க என்னை கிஸ் பண்ண வந்தீங்க.. உதட்டை சப்ப வந்தீங்க.. அதுக்குதான்.. அப்பத்தான்.. உங்க மனசு பூராவும் அந்த மனுஷன்தான் இருக்கார்.. போய் அவரோட உதட்டையே சப்புங்கன்ற அர்த்தத்துலதான் போய் அவரோடதையே சப்புங்கன்னுதான் சொன்னேனே தவிர நீங்க சொன்ன அந்த வார்த்தையை சொல்லல..”

“ரெண்டுக்கும் என்ன பெரிய வித்தியாசம் இருக்கு..? சப்பறது.. ஊம்பறது ரெண்டுமே ஒன்னுதானே..?”

காலையிலேயே கணவருடனான பச்சையான.. கொச்சையான விவாதமும்.. உரசலும்.. வருடலும் காம உணர்வுகளை முழுமையாய் தூண்டி விட்டிருக்க.. நீண்ட இடைவெளிக்குப் பிறகான ஆழமான.. ஆவேசமான.. முழுமையான உறவுக்கு என் உடலும் மனமும் ஏங்கித் தவிக்க..

கைக்குள் துடித்த கணவரின் சுண்ணியை இதமாய் உருவி வருடியபடியே.. “ச்சீய்.. ரெண்டும் ஒன்னு இல்லை.. வேற வேற.. உதட்டை சப்பறச்சே யாரும் அந்த வார்த்தையை யூஸ் பண்ண மாட்டா.. அதே மாதிரி.. மார்ல பால் குடிக்கறச்சேயும் அந்த வார்ததையை யூஸ் பண்ணவே மாட்டா..”

“...............”

“சுருக்கமா சொல்லனும்னா.. ஆம்பளை பொம்பளைகிட்ட பண்றதையெல்லாம்.. நக்கறது.. சப்பறதுன்னுதான் சொல்லுவா.. அந்த வார்த்தையை யூஸ் பண்ண மாட்டா.. பொம்மனாட்டிங்க ஆம்பளையோட அதை..”-ன்னு சொல்லி நிறுத்தி கணவரின் சுண்ணியை அழுத்தி இழுத்துக்காட்டி.. “இதை சப்பறதைதான் அப்படி சொல்லுவா.. நீங்க என்ன பொம்மனாட்டியா.. நான் அப்படி சொல்றதுக்கு..?”

“நெஜமாவே அந்த அர்த்தத்துலதான் சொன்னியாடா..?”

“ம்ம்..”

“நான்தான் தப்பா புரிஞ்சுன்னுட்டேனா..?”

“இதென்ன புதுசாக்கும்..? வழக்கமானதுதான்.. எப்பவுமே அப்படித்தானே..?”

அடுத்த சில நொடிகள் யார் என்ன பேசுவது என்று புரியாமல்.. தெரியாமல் இருவரும் ஒருவரையொருவர் காமம் நிறைந்த விழிகளால் வெறித்தபடி இருக்க.. எங்களின் சங்கடத்துக்கு விடுதலையாய் கணவரின் செல்போன் ஒலித்தது..

செல்போன் சத்தம் கேட்ட நொடி சற்றே திகைத்த கணவர்.. பெட்ரூம் கடிகாரத்தை ஏறிட்டு.. “அநேகமா ஷர்மாவாத்தான் இருக்கும்.. லீவ் மெஸேஜ் போயிருக்கும்.. ஒடனே போன் பன்றான்..”-ன்னு சொல்லிட்டு..

“இப்ப என்னடா பண்ணலாம்..? போனை அட்டன் பண்ணினா ஒடனே கெளம்பி வர சொல்லுவான்..”

“போயிட்டு வாங்க.. இதுல என்ன இருக்கு..?” எனது குரலில் மெல்லிய ஏமாற்றம் எதிரொலிக்க..

“இல்லடா.. கொஞ்சம் லேட்டா போங்கன்னு சொன்னியே..? அதான்..” கணவரின் விழிகள் ஏக்கமாய் கெஞ்ச..?

“அதுக்காக போனை அட்டன் பண்ணாமலேயே இருக்கப் போறீங்களா..? தப்புங்க.. எதுவா இருந்தாலும் நேருக்கு நேரா பேசுங்க.. சொல்லுங்க.. இந்த தில்லு முல்லேல்லாம் நமக்கு வேணாமே..”

“இப்படியேவா..?” என் வருடலில் கைலிக்குள் விறைத்து துடித்த சுண்ணியை விழிகளால் சுட்டிக்காட்டி  பரிதாபமாய் கேட்க..

“ச்சீய்.. போய் குளிச்சிட்டு வாங்க.. அவனை நான் சமாதானப்படுத்தறேன்..”

“வெறும் சமாதானம் மட்டும்தானா..? ஸ்பெஷலா எதுவும் கிடையாதா..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. ஈவ்னிங் வேளையோட சந்தோஷமா வீட்டுக்கு வாங்க.. நைட் அவனுக்கு விருந்தே வைக்கிறேன்..”

இந்த இடைவெளியில் செல்போன் சிணுங்கல் ஓய்ந்து.. அடுத்த சில நொடிகளில் மீண்டும் ஒலிக்க..

ஹாலுக்கு சென்று போனை கொண்டுவந்து என்னிடம் கொடுத்து.. “அவன்தான் பன்றான்.. எடுத்து பேசு.. அதுக்குள்ளே நான் குளிச்சிட்டு வந்துடறேன்..”-ன்னு சொல்லி கணவர் நகர..

“அய்யோ.. நானா..? நான் மாட்டேன்.. நீங்களே ஏதாவது சொல்லி சமாளிச்சிட்டு போங்க.. என்னை வம்புல மாட்டி விடாதீங்க..?” கணவரை நகர விடாமல் இழுத்துப் பிடித்து நிறுத்த..

“இல்லடா.. ரெண்டாவது தடவையா பன்றான்.. அவன் ஒரு கிறுக்கன்.. எதையும் முதல்ல தப்பாதான் பாப்பான்.. தப்பா ஃபீல் பண்ணுவான்.. நான் குளிச்சிகிட்டு இருக்கேன்.. கொஞ்சம் லேட்டா வருவேன்னு சொல்லி சமாளி.. ரெண்டே நிமிஷத்துல வந்துடறேன்..”-ன்னு சொல்லி வேகமாய் விடுவித்துக்கொண்டு பாத்ரூமுக்குள் நுழைய..

வேறு வழியின்றி முதன் முறையாய் ஷர்மாவுடன் போனில் பேச தயாரானேன்.. போனை எடுத்து பட்டனை அமுக்க.. என் விரல்களில் தென்பட்ட நடுக்கம் எனக்கு ஆசாரியமாய் இருந்தது..

‘ஏன் இப்படி கையெல்லாம் நடுங்குது..? அந்த மனுஷன் என்ன சிங்கமா..? புலியா..? ஊர் பேர் தெரியாதவன்கிட்டல்லாம் பேசியிருக்கேன்.. பதில் சொல்லி இருக்கேன்.. இதென்ன இன்னைக்கு புதுசா இருக்கு..?”

"ஹலோ.. ஹலோ.. பாலா.. ஆர் யு தேர்..?" ஷர்மாவின் குரல் என் சிந்தனையை கலைக்க..

“ஹலோ.. சார்.. நான்.. நான்.. புவனா பேசறேன்..”

“ஹெலோ புவனா.. ஹவ் ஆர் யு..?”

‘அவர் குளிச்சிகிட்டு இருக்கார்னு’ சொன்னதைக்கூட காதில் வாங்காமல்.. மென்மையான குரலில் ‘ஹவ் ஆர் யு புவனா..?’-ன்னு கேட்டது என்னமோ தெரியல புதுசா.. மனசுக்கு கொஞ்சம் இதமா இருந்த மாதிரி இருந்துது..’

“சார்.. நான்.. நான் நல்லா இருக்கேன்.. நீங்க எப்படி இருக்கீங்க..?” நானும் மரியாதை.. பண்பாடு நிமித்தமாய் அவரை நலம் விசாரிக்க..

“உங்க புண்ணியத்துல ரொம்பவே நல்லா இருக்கேன் புவனா..”

“ச்சீய்..” என்னையும் மீறி.. ‘ச்சீய்..’-ன்ற வார்ததை சிணுங்கலாய் வெளியாக.. “உங்க புண்ணியத்துலதான் நாங்க இருக்கோம்.. எங்க புண்ணித்தத்துல நீங்க இல்ல..” தட்டுத் தடுமாறி நான் சொல்ல..

“இதான் புவனா.. உங்க இந்த நல்ல மனசுதான் எங்களை சந்தோஷமா.. ஆரோக்கியமா வச்சிருக்கு..”

“...............” ‘கடவுளே.. என்ன மனுஷன் போனிலேயே இப்படி ஜொள்ளு விடறாரே..?’ மெல்லிய சிலிர்ப்பு எனக்கும் பரவியது..

“நானே உங்களுக்கு போன் பண்ணி பர்சனலா தேங்க்ஸ் சொல்லணும்னு நெனைச்சேன்.. பட்.. அப்படி பண்ணலாமா..? எப்படி பண்றதுன்னு புரியாம தவிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்..”

“எதுக்கு சார்..?” என் குரல் குழைவான.. தயக்கமாய்.. சற்றே கிசுகிசுப்பாய் வெளிப்பட..

“தயங்காம என் கூட வந்து சாரீஸ் செலக்ட் பண்ண ஹெல்ப் பண்ணதுக்குதான்.. உங்க செலக்ஷன் ரொம்ப அழகா இருந்துது.. என் வைஃப்புக்கு நிச்சயம் புடிக்கும்..”

“பரவால்லங்க.. இதுல என்ன இருக்கு..? சின்ன உதவிதானே..?”

“இருந்தாலும் குழந்தைகளை வச்சிக்கிட்டு.. தேங்க்ஸ் புவனா..”



அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 005



“நல்லாத்தானேடா இருந்த.. திடீர்னு என்ன ஆச்சு ஒனக்கு..? ம்ம்.. அதான் காலையிலேயே சாரி சொல்லிட்டேனேடா..? இன்னமும் நீ அதையே நினைச்சுகிட்டு இருக்கியா..?”




“யாரு.. நானு அதையே நினைச்சுகிட்டு இருக்கேனா..? நீங்கதான்.. உங்க மனசுதான் சாக்கடையா மாறிக்கிட்டு வருது.. அதான் அந்தமாதிரில்லாம் வார்த்தை வருது..”

“புவி..” கிசுகிசுப்பாய் அழைத்தபடியே மீண்டும் என்னுதடுகளை நெருங்க.. முகத்தை திருப்பி.. என்னுதடுகளை சப்ப விடாமல் தடுத்து..

“எங்களைவிட உங்க மனசு பூரா அந்த மனுஷன்தான் இருக்கார்.. போய் அவரோடதையே சப்புங்க எங்கிட்ட வராதீங்க..” கோபத்தில் யோசிக்காமல் வார்த்தைகளை விட்டுவிட..

“யாரோடதை சப்ப சொல்ற..? என் மனசுல யார் இருக்கா..?”-ன்னு கேட்டு சில நொடிகள் தாமதித்து.. “யூ மீன் ஷர்மா..? அவரோடதை நான்..? ச்சே.. ச்சே.. நீயாடா இப்படி சொல்ற..? அவரோடதை நான் சப்பறதா..? என்னை என்ன அந்த மாதிரி நெனைச்சுட்டியா..? ம்ம்..” கணவர் படபடப்பாக சொல்ல..

எனக்குள் மெல்லிய கோவம் நிறைந்திருந்த நிலையிலும்.. 'அவரோடதை நான் சப்பறதா..?'-ன்னு கணவர் சொன்னதைக் கேட்டதும் ஒரு நொடி அந்த காட்சி கண் முன் விரிய.. என்னையும் அறியாமல் என் உதடுகள் விரிந்து சிரிப்பை.. அதனால் முகத்தில் பரவிய பூரிப்பை கணவரின் விழிகளுக்கு விருந்தாக்க..

மீண்டும் என்னை நெருங்கிவந்த கணவர்.. என் உதடுகளோடு அவர் உதடுகள் உரச.. “என்னடா.. நான் ஷர்மாவோடத்தை சப்பற மாதிரி நெனைச்சுப் பாத்து உள்ளுக்குள்ள சிரிக்கரியா..? ம்ம்..”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. பின்ன நீங்க மட்டும் அப்படி சொல்லலாமா..?”

“என்ன சொன்னேன்னே தெரியலைன்னுதானே திரும்ப திரும்ப கேட்டுகிட்டு இருக்கேன்..? நானொன்னும் உன்னைமாதிரி சொல்லியிருக்க மாட்டடேன்.. அப்படி என்னதான் சொன்னேன்னு சொன்னாதான் என்னவாம்..?”

“என்னை மாதிரி சொல்லதான்.. அதைவிட அசிங்கமா சொன்னீங்க..”

இருவரும் எங்களுக்கிடையான பிணக்கை மறந்து உதடுகளோடு உதடுகள் உரச கிசுகிசுப்பாய் கிசுகிசுத்துக்கொண்டிருக்க.. இந்த இடைவெளியில் விஜி பால் குடித்து முடித்திருக்க.. விஜியை மடியில் கிடத்தியபடியே.. அவிழ்த்த ஜாக்கெட்டைக்கூட போடாமல்.. இன்னமும் பால் குறையாது கனத்து சரிந்த முலைகளை விஜியின் பிஞ்சு விரல்களின்.. கணவரின் முரட்டு விரல்களும் இதமாய் வருடிக்கொண்டிருக்க..

முலைகளின் மீதான கணவரின் விறல் வருதலும்.. உதடுகளுடனான உதடுகளின் உரசலும் உணர்வுகளை தடுமாற செய்ய.. ஊடலுக்கு பின்னரான கூடலின் மோகம் எனக்குள் அதிகரிக்க.. கணவர் கட்டிலையோட்டி நின்ற நிலையில் சற்றே என் பக்கமாய் சரிந்து என்னோடு ஊடிக்கொண்டிருக்க..

இந்த ஊடலால்.. உரசலால் கைலிக்குள் கூடாரமிட்ட கணவரின் சுண்ணி.. விஜியை அணைத்துப் பிடித்திருந்த என் கையேடு உரசிக்கொண்டிருக்க.. அந்த நேரத்திலும் கணவர் ஷர்மாவோடதை சப்பிக்கொண்டிருப்பது போன்ற காட்சி என் மனக் கண்களில் விரிந்து என்னை சிலிர்க்க.. சிரிக்க வைக்க..

“டேய்.. வேணாம்டா.. அசிங்கமா அதையே நெனைச்சுப் பாத்து.. சிரிக்காதடா.. அசிங்கமா இருக்கு..?” என் உதடுகளை கவ்வி வலிக்காமல் கடித்து கணவர் கிசுகிசுப்பை சொல்ல..

மெல்ல மெல்ல முழு வீரியத்தை அடைந்து என் கையேடு உரசிய சுண்ணியை மேலும் பரவலாய் அழுத்தி உரசியபடியே..

“உங்களுக்கு மட்டும்தான் அசிங்கமா இருக்குமா..? அப்போ எங்களுக்கு சந்தோஷமா இருக்குமாக்கும்..? ம்ம்..” சிணுங்கலாய் முனக..

“அப்படி என்னதான்டா சொல்லிட்டேன்..? சொல்லேண்டா..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. அத என் வாயால வேற சொல்லணுமாக்கும்..? ம்ம்..”

சுண்ணியுடனான உரசலை உணர்ந்து.. அவர் சுண்ணியால் என் கையோடு மேலும் அழுத்தமாய் உரசியபடியே.. “நீ இப்ப சொல்லலைன்னா.. நான் இன்னைக்கு ஆபீசுக்கு போக மாட்டேன்..”

“போகாம என்ன பண்ணப் போறீங்களாம்..? ம்ம்..”

சற்றே நகர்ந்த கணவர்.. அவரின் புடைத்த புடைப்பால் என் உள்ளங்கையில் அழுத்தமாய் உரசியபடியே.. செல்லத்தோட சந்தோஷமா இருக்கப்போறேன்..”

என் உள்ளங்கையோடு உரசிய அவர் புடைப்பை.. விரல்களால் கவ்வி பிடித்தபடி.. “எப்படி..? அப்போ சொன்னீங்களே அந்த மாதிரியா..?”

சில நொடிகள் நிதானித்த கணவர்.. என் கைக்குள் சிறைப்பட்ட அவர் புடைப்பை முன்னும் பின்னுமாய் அசைத்தபடியே ஆவேசமாய் என் உதடுகளை கவ்வி சப்ப..

“ச்சீய்.. ஸ்ஸ்.. ம்ம்.. ஹா..” கணவரின் ஆவேசத்திற்கு என் உதடுகளை விரித்துக் கொடுத்து.. கைலியோடு அவர் சுண்ணியை இதமாய் கவ்வி உருவியபடியே சிணுங்கலாய் முனக..

சில நொடிகளில் ஆவேசத்திற்கு பிறகு என் உதடுகளை விடுவித்த கணவர்.. அவரின் ஆவேசத்தில் சிக்குண்டு அவரின் விழிகளையே வெறித்த என் விழிகளை நுனி நாக்கால் வருடியபடியே.. “அப்படி என்னதான் சொன்னேன்னு சொல்லேன்டா..?”

“ச்சீய்.. ஸ்ஸ்.. ம்ம்..” கணவன் நுனி நாக்கு தடுத்த என் இமைகளையும் மீறி என் விழி படலத்தை மென்மையாய் வருட.. வருட.. கணவரின் அந்த வருடலில் சிலிர்த்து சிணுங்கி..

“உனக்கும் அவன் பண்ற மாதிரியே இருக்கும்னு சொன்னீங்களே அதுக்கு என்ன அர்த்தமாம்..?”

“அப்படியா சொன்னேன்..? இல்லடா.. நீ தப்பா புரிஞ்சிகிட்ட..”

“நாங்க சரியாதான் புரிஞ்சிக்கிட்டோம்.. சொன்ன நீங்களும் எதையோ மனசுல வச்சுக்கிட்டுதான் சொன்னீங்கன்னும் எங்களுக்கு தெரியும்.. சாரி கேட்டதெல்லாம் சும்மா.. என்னை சமாதானப்படுத்த..”

“இல்லடா.. அது.. அது.. அந்த அர்த்தத்துல சொல்லலைடா.. அது என்னன்னா..”

கணவரை பேசவிடாமல் குறுக்கிட்டு.. “'இன்னைக்கு.. இந்த மூட்ல வேணாமே.. இப்ப உங்க மனசு பூராவும் அவர் ஞாபகமாவே இருக்கு.. அதோட வேணாமே.. எனக்கும் ஒரு மாதிரி இருக்கும்..'-ன்னு நான் சொன்னதுக்கு நீங்க என்ன சொன்னீங்கன்னு நல்லா யோசிச்சி பாருங்க..”

“அதைத்தானே இவ்வளவு நேரமா உன்கிட்ட கேட்டுகிட்டு இருக்கேன்..? தப்பா எதுவும் சொன்ன மாதிரி சத்தியமா ஞாபகமே இல்லடா..?”

“ச்சீய்.. சத்தியம் வேற பண்றீங்களாக்கும்..? ம்.. நீங்க சொன்னது ஒரு வார்த்தை விடாம எனக்கு நல்லா ஞாபகத்துல இருக்கு..”

இரு விழிகளையும் பரவலாய் வருடிய நிறைவில் கணவரின் நுனி நாக்கு மூக்குத்தண்டின் வழியே கீழிறங்கி.. ஒற்றை மூக்குத்தியை நிரடியபடியே மூக்கு துவாரத்துக்குள் நுழைய..

“ச்சீய்.. என்னாச்சி ஐயாவுக்கு இன்னைக்கு..? காலையிலேயே பயங்கர மூட்ல இருக்கிறாப்போல இருக்கு..? சின்னவர் வேற பயங்கரமா துடிக்கிறாரு..? ம்ம்..”

என் சிணுங்களையும் முக அசைவையும் மீறி கணவரின் நுனி நாக்கு இரு நாசிக் துவாரங்களை உள்ளும் வெளியுமாய் வருடி வெளிவர..

“எங்க நான் என்ன சொன்னேன்னு அப்படியே சொல்லு பாப்போம்..?”

“என்ன டெஸ்ட் பணறேளா..? ம்ம்.. ஒன்னும் வேணாம் விடுங்க.. அதான் சொல்லிட்டேளே..? மனசுல என்ன இருக்கோ அதானே வார்த்தையா வெளில வரும்..! உங்க மனசு கொஞ்ச நாளாவே உங்க கண்ட்ரோல்ல இல்ல.. அது மட்டும் நன்னா தெரியறது..”

“................” கணவர் அமைதியாய் என் விழிகளை வெறித்தபடி இருக்க..
“கண்டதையும் யோசிச்சி.. கண்டவாங்க சொல்றதையும் காதுல வாங்கி மனசை குப்பையாக்கி வச்சிருக்கீங்க.. அதான் அப்படி சொல்ல வச்சிது..”

“.................” கணவரின் முகத்தில் மெல்லிய வாட்டம் பரவ..

“ஒடனே மூஞ்சை தூக்கி வச்சிக்க வேணாம்.. இப்ப அத நான் சொல்லியே ஆகணுமா..?”-ன்னு கேட்டு கணவரின் விழிகளை ஆழமாய் ஊடுருவ..

கணவரின் விழிகளில் எந்த அசைவும் இல்லை.. என் விழிகளை வெறித்த விழிகள் வெறித்தபடியே இருக்க..

ஒரு நொடி கண்மூடி.. “‘இந்த மூட்ல வேணாமே.. இப்ப உங்க மனசு பூராவும் அவர் ஞாபகமாவே இருக்கு.. அதோட வேணாமே.. எனக்கும் ஒரு மாதிரி இருக்கும்..'-ன்னு நான் சொன்னதும்.. 'அதுவும் சரிதான்.. அவனைப்பத்தி பேசிப் பேசி.. காலையிலேயே உன் மூடையும் கெடுத்துட்டேன்.. என்னை மாதிரியே உன் மனசுலேயும் இப்ப அவன்தான் இருக்கான்.. இந்த மூட்ல பண்ணா.. உனக்கும் அவன் பண்ற மாதிரியே இருக்கும்தான்.. இன்னைக்கு வேணாம்னு சொன்னீங்களா இல்லையா..? ‘உனக்கும் அவன் பண்ற மாதிரியே இருக்கும்னா அதுக்கு என்ன அர்த்தம்..?’”




அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 004



“காலம் மாறிப்போச்சுடா.. இந்த காலத்துல அதெல்லாம் வேலைக்கு ஆகாது.. ரேஸ்ல எப்படி ஜெயிக்கிறதுன்னு அவனவனும் ரூம் போட்டு யோசிக்கிறான்.. என்னென்னமோ பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்..”

“அதான் நான் இன்னைலேந்தே லீவ் போட்டுடலாம்னு இருக்கேன்.. நாளைக்கு அவன் எப்படி போறான்னு பாக்கறேன்..?” கணவரின் குரலில் மெல்லிய கோவம்.. வெறுப்பு தலைகாட்டியது..



“வேணாம்ங்க.. அப்படி யாரோடவும் போட்டி போட்டு எதுவும் பண்ண வேணாம்.. அவருக்கு அதான் சரின்னு பட்டா அதையே பண்ணிக்கட்டும்.. யார் என்ன வேணும்னாலும் சொல்லிக்கட்டும் நீங்க உங்க வேலையை மட்டும் பாருங்க.. வேணும்னா கொஞ்சம் லேட்டா போங்க.. அவர் புரிஞ்சிப்பார்..”

“லீவ் சொல்லிட்டேனேடா..?”

“இதுவே மத்த நேரமா இருந்தா சந்தோஷப்பட்டிருப்பேன்.. ஆனா இப்ப என்னமோ மனசுக்கு ஒப்பல.. சங்கடமா இருக்கு.. இந்த மூட்ல வெளில எங்க போனாலும் நல்லா இருக்காது..”

“சோ.. ஆபீசுக்கு போயே ஆகணுங்கறியாடா செல்லம்..?” கணவர் கெஞ்சலாய் பரிதாபமாய் கேட்க..

கணவரின் மூக்கோடு மூக்கை உரசி.. என் அம்மாஞ்சி புருஷனுக்கு எல்லாமே நான்தான் சொல்லணுமாக்கும்..? ம்ம்..”-ன்னு சிணுங்கலாய் முனகி.. என் உதடுகளோடு உரசிய அவருதடுகளை மென்மையாய் கவ்வி சப்பி விடுவித்து..

“ஆமாங்க.. அதான் நல்லது.. உங்களுக்குன்னு ஒரு மரியாதை இருக்கு அதை கெடுத்துக்காதீங்க.. ஆபீசுக்கு போனாதான் உங்க இந்த கவலை கொஞ்சமாவது குறையும்.. வீட்லேயே மோட்டுவளையை பாத்துகிட்டு படுத்து கிடந்தா அதே சிந்தனையாதான் இருக்கும்..”

சில நொடிகள் என் விழிகளை ஆழமாய் ஊடுருவி.. “என் செல்லாம்னா செல்லம்தான்.. செல்லம் சொன்னா சரியாத்தான் இருக்கும்..”-ன்னு கிசுகிசுத்து என்னுதடுகளை ஆவேசமாய் கவ்வி சப்ப..

காலை முதல் என் மனதை ஆக்கிரமித்திருந்த சோகம்.. இறுக்கம் காணாமல் போக.. ஒருக்களித்த நிலையிலேயே அவருடலை அணைத்து நானும் என் பங்கிற்கு ஆவேசமாய் அவருதடுகளை கவ்வி சப்பி நாக்கையும் விட்டு வைக்காமல் இழுத்து சப்ப..

எங்கள் ஆவேசம் நொடிகளைக் கடந்து நிமிடங்களை தொட.. பெட்ரூமிலிருந்து வெளியான விஜியின் குரல் எங்கள் ஆவேசத்தை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தது..

“தோ.. உங்க பொண்ணு குரல் கொடுத்துட்டா.. நான் அவளை கவனிக்கிறேன்.. நீங்க போய் குளிச்சிட்டு வாங்க..”-ன்னு சொல்லி எழுந்து.. கடையிதழில் வழிந்த எச்சிலை புறங்கையால் துடைத்தபடி பெட்ரூமுக்குள்  நுழைந்தேன்.. 

பெட்ரூமுக்குள் நுழைந்து.. குரல் கொடுத்து சிணுங்கிய விஜியை தூக்கி.. “இப்பல்லாம் உங்கப்பாவுக்கு பொண்டாட்டியை கண்டுக்கறதுக்கு நேரமே கிடைக்கல.. ரொம்ப நாளைக்கு அப்பறமா இன்னைக்குத்தான் ஒங்கப்பாவுக்கு உங்கம்மா ஞாபகமே வந்திருக்கு அது ஒனக்கு பொறுக்கலையா..?”

என் முக அசைவை.. உதட்டசைவை.. பார்த்த விஜி நான் அவளுடன் கொஞ்சுவதாக நினைத்து பொக்கை வாய் திறந்து சிரிக்க..

“அடியேய்.. இங்க ஒருத்தி பொறாமைல பொலம்பிகிட்டு இருக்கேன்.. நீ சிரிக்கிறியா..? ம்ம்..”-ன்னு கொஞ்சி அவளின் சூத்தாம்பட்டையில் செல்லமாய் தட்டி.. அழகு விஜியின் கன்னத்தில் ஆசையாய் முத்தமிட்டு.. அவளின் ஈர உடைகளை மாற்றி.. உடலை துடைத்துவிட்டு பால் கொடுக்க ஆரம்பிக்க..

பெட்ரூமுக்குள் வந்த கணவர் என்னருகே அமர்ந்து.. விஜி பால் குடிக்கும் அழகை விழிகளால் வருடியபடியே..

“அப்போ நான் ஆபீசுக்கு போயே ஆகணுமாடா..?” மீண்டும் ஆரம்பிக்க..

கணவரின் முகத்தை ஏறிட்டு.. அவர் விழிகள்.. கனத்து சரிந்த வலது முலையை.. விஜி முலைக்காம்பை கவ்வி சப்பு அழகையே வெறித்தபடி இருப்பதை உணர்ந்து.. அவர் உணராத வகையில்.. வலது முலையை பெயரளவிற்கு மறைத்திருந்த ஜாக்கட்டை நகர்த்தி.. கணவரின் விழிகளுக்கு முலை திரட்சியை முழுமையாய் விருந்தாக்கியபடியே..

“போறது நல்லதுன்னு எனக்கு தோணறது.. அப்பறம் உங்க இஷ்டம்.. நீங்க வீட்ல இருந்தாலும் எங்களுக்கு சந்தோஷம்தான்.. ரொம்ப நாளாச்சு..”-ன்னு ஜாடையாய் உறவின் இடைவெளியை சுட்டிக்காட்ட..

சில நொடிகள் ஏதோ யோசித்த கணவர்.. அப்பொழுதுதான் நான் சொன்னதன் பொருள் புரிந்தவராக.. என்னை மெல்ல அவருடலோடு அணைத்து.. விஜியின் தலையை.. கன்னத்தை தடவிக்கொடுத்தது.. பட்டும் படாமலும்.. விஜியின் உறிஞ்சலுக்கு இடையூறு இல்லாத வகையில்.. பிதுங்கிப் படர்ந்த முலை திரட்சியை மென்மையாய் வருடியபடி..

“ஆமால்ல.. ரொம்ப நாள் ஆயிடுச்சி.. எல்லாம் அவனாலதான்.. இப்பல்லாம் என் செல்லத்தை கொஞ்சறதுக்குகூட அவன்கிட்ட பர்மிஷன் வாங்கற அளவுக்கு என்னை கொண்டுவந்துட்டான்.. பிரஷர்.. டென்சன்.. பிரஷர்.. டென்சன்.. மனுஷனை மூட் அவுட்டாக்கிதான் வீட்டுக்கே அனுப்பறேன்.. அதுக்குதான்.. அவனை கொஞ்சம் காய விடணும்னுதான் லீவு போடலாம்னு பாத்தேன்.. ஆனா நீ வேணாங்கிற..”

“ச்சீய்.. ஸ்ஸ்.. ம்ம்.. ஹா..ஹா..” முலை மீதான கணவரின் விரல் வருடலில் சிலிர்த்து சிணுங்கி முனகியபடி.. விஜியின் கன்னத்தை வருடிக்கொடுத்து..

“பாத்தியா நான் சொன்னது சரியாய் போச்சா..? உங்கப்பாவுக்கு இப்பதான் நாமெல்லாம் வீட்ல இருக்கோம்ங்கிறதே ஞாபகத்துக்கு வருது..”

“அவரை பழிவாங்கத்தான் லீவு போடறீங்கன்னா.. அப்போ நாம எப்படீங்க சந்தோஷமா இருக்க முடியும்..? எங்க போனாலும்.. என்ன பண்ணாலும் அவர் ஞாபகமாவேல்ல இருக்கும்.. சோ இன்னைக்கு ஆபீஸ் போயிட்டு.. பொண்டாட்டி பிள்ளைகளோட என்ஜாய் பண்றதுக்காகவே ஒரு நாள்.. ஒரே ஒரு நாள் போட்டாக்கூட போதும்.. அப்பதான் நாம சந்தோஷமா இருக்க முடியும்..”

சில நொடிகள் ஏதோ யோசித்த கணவர்.. “ஆமாம்ல.. ரொம்ப நாள் ஆச்சே.. இன்னைக்கு என் செல்லத்தோட சந்தோஷமா இருக்கலாம்னு பாத்தேன்.. நீ சொல்றதை பாத்தா.. அப்பகூட அவன் ஞாபகமாவேதான் இருக்கும்.. அதுவும் சரிதான்..”-ன்னு கிசுகிசுத்து..

“அப்போ இன்னைக்கு வேணாமா..?”-ன்னு பாவமான முக பாவனையில் கேட்க.. அதே நேரம் அவர் கை  விரல்கள்.. வலது முலையின் முழு சதை திரட்சியை பரவலாய் வருடிக்கொண்டிருக்க..

“ச்சீய்.. ஸ்ஸ்.. ம்ம்.. ஹா..ஹா.. என்ன கேள்வி இது..? ம்ம்.. என்னைக்காவது.. எப்பவாவது வேணாம்னு சொல்லியிருக்கேனா..? ம்ம்.. ஆனா இன்னைக்கு.. இந்த மூட்ல வேணாமே.. இப்ப உங்க மனசு பூராவும் அவர் ஞாபகமாவே இருக்கு.. அதோட வேணாமே.. எனக்கும் ஒரு மாதிரி இருக்கும்.. ரெண்டு பேருக்குமே சந்தோஷமா இருக்காது..”

சில நொடிகள் தனக்குள் ஏதோ யோசித்த கணவர்.. என் விழிகளை ஆழமாய் ஊடுருவி.. “நீ சொல்றது சரிதான்.. அவனைப்பத்தி பேசிப் பேசி.. காலையிலேயே உன் மூடையும் கெடுத்துட்டேன்.. என்னை மாதிரியே உன் மனசுலேயும் இப்ப அவன்தான் இருக்கான்.. இந்த மூட்ல பண்ணா.. உனக்கும் அவன் பண்ற மாதிரியே இருக்கும்தான்.. வேணாம்.. இன்னைக்கு வேணாம்..”-ன்னு கிசுகிசுத்து என்னை பதில் சொல்ல விடாது என்னுதடுகளை ஆவேசமாய் கவ்வி சப்ப..

“ச்சீய்.. ம்ம்..ஹா..ஹா..” கணவரின் வாய்க்குள் சிணுங்கலாய் முனகியபடியே கணவருக்கு என் கீழுதட்டை சப்பக் கொடுத்து நானும் அவரின் மேலுதட்டை கவ்வி சப்ப..

உள்ளுக்குள்.. ‘கடவுளே..!! என்ன சொல்றார்..? புரிஞ்சிதான் பேசறாரா..? இல்ல புரியாம பேசறாரா..? 'உனக்கும் அவன் பண்ற மாதிரியே இருக்கும்னா என்ன அர்த்தம்..? அப்போ என்னமோ பெருசா சாரியெல்லாம் சொன்னார்..? எல்லாம் சும்மாவா..?’

கணவரின் உதட்டை சப்பியபடியே எனக்குள் குழம்ப.. என்னையும் அறியாமல் கண்முன் ஷர்மாவின் முகம் நிழலாட.. காஞ்சிபுரத்தில் அவருடனான நெருக்கமும் உரசலும் மனம் முழுவதும் வியாபிக்க..

ஒரு நொடி.. அவரே.. ஷர்மாவே என் உதடுகளை கவ்வி சப்புவது போன்ற உணர்வு எனக்குள் பரவ.. உடல் சிலிர்த்து துடிக்க.. கணவர் உதடுகளுடனான என் ஆவேசம் அதிகரித்தது..

“ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆ..ஆ.. டேய்.. என்னடா கடிக்கிற..? ரொம்ப நாளா கண்டுக்கலைன்னு எம்மேல அவ்வளவு கோவமா..? ம்ம்..” என் உதடுகளை விடுவித்து.. கடிபட்ட மேலுதட்டை தடவியபடியே பாவமாய் கேட்க..

என் தவறு எனக்கு உறைக்க.. உணர்வுகள் கட்டுக்குள் வர.. உதட்டை சுழித்து கணவருக்கு பழிப்பு காட்டி.. “இதோட விட்டேன்னு சந்தோஷப்படுங்க.. விஜி பால் குடிச்சிகிட்டு இருக்கா.. இல்லன்னா.. நீங்க சொன்னதுக்கு.. நான் என்ன பண்ணியிருப்பேன்.. வேற எங்க கடிச்சிருப்பேன்னு எனக்கே தெரியாது..?”

“நான் சொன்னதுக்கா..? அப்படி என்னடா சொன்னேன்..? தப்பா எதுவுமே சொல்லலையே..?”

“தப்பா எதுவும் சொல்லலையா..? வேணாங்க.. காலையிலேயே மூடை கெடுக்காம ஆபீசுக்கு கிளம்புங்க..” குரலில் சற்றே கடுமை எட்டிப் பார்க்க..

கணவர் இன்னமும் தலையை சொறிந்தபடி.. என் விழிகளை பாவமாய் ஊடுருவி.. “தப்பா எதுவுமே சொன்ன மாதிரி தெரியலையேடா..? என்னடா சொன்னேன்..?”

கணவருக்கு பதில் சொல்லாமல்.. முலையை மாற்றி விஜிக்கு பால் கொடுத்தபடி.. “வேணாங்க.. வர வர உங்க போக்கே சரியில்ல.. எதுவும் நல்லதுக்கில்ல.. அவ்வளவுதான் சொல்லுவேன்..”

“நல்லாத்தானேடா இருந்த.. திடீர்னு என்ன ஆச்சு ஒனக்கு..? ம்ம்.. அதான் காலையிலேயே சாரி சொல்லிட்டேனேடா..? இன்னமும் நீ அதையே நினைச்சுகிட்டு இருக்கியா..?”




அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 003




அப்படி மார்னிங் ஷோ இல்லாத நாட்களில்.. அவர் குளித்துவிட்டு வந்த பிறகு நான் அவரை சந்தோஷப்படுத்தி (அவருக்கு ஊம்பிவிட்டு..) அனுப்பி வைப்பதும் உண்டு.. அப்படிப்பட்ட எங்கள் வாழ்க்கையில் இந்த ப்ரோமோஷன் ஒரு சிறிய இடைவெளியை உண்டாக்கியது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்..

‘கடவுளே..!! இப்ப நான் என்ன பண்ணனும்.. இந்த சங்கடத்தை நீதான் தீத்துவைக்கணும்.. மனுஷன் என்ன ஆசைப்படறார்.. என்னையும் அவர் ஃபிரெண்டு பொண்டாட்டி மாதிரி அந்த ஷர்மாகூட பழக சொல்றாரா..?’





‘அப்படி பண்ணா..? இன்னைக்கு அவரைப்பத்தி பேசற மாதிரி நாளைக்கு நம்மளைப்பத்தியும்னா பேசுவா..? அதை எப்படி சமாளிக்கிறது..? அப்படியே பழகறதுன்னா எந்த அளவுக்கு..?’

‘கொஞ்சம் நெருங்கிப் பழகினா போதுமா..? இல்ல.. இல்ல.. கடவுளே..!! நன்னா இருந்த மனுஷனுக்கு புத்தி ஏன் இப்படி வேலை செய்யுது..?’

வழியில் நலம் விசாரித்த அன்வரிடம்கூட முகம் கொடுத்து பேசமுடியாமல் கவலையும்.. பயமும் முழுமையாய் என்னை ஆக்கிரமித்த நிலையில்.. அடுத்து என்ன செய்வது என்ற புரியாத குழப்பத்தோடு வீடு வந்து சேர்ந்தேன்..

அப்பவும் கணவர் குளிக்காமல்.. ஆபீசுக்கு கிளம்பாமல்.. பேப்பரை படித்தபடி அமர்ந்திருக்க.. அவரின் சுணக்கம் என்னை வெகுவாக பாதித்தது.. பெட்ரூமில் அவருக்கு கொடுத்த்ட்ட காபி அப்படியே இருக்க மனது மேலும் கனத்தது..

கிச்சனுக்கு போய் மீண்டும் காபி போட்டு எடுத்துக்கொண்டு வந்து கணவரை நெருங்கி அமர.. என்னை ஏறெடுத்து பார்த்த கணவரின் கண்களில் அதீத சோகம் நிறைந்திருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது..

“என்னங்க.. எங்க இப்படி இருக்கீங்க..? கவலைப்படாதீங்கங்க.. நீங்க பயப்படற மாதிரி எதுவும் நடக்காது.. உங்க உழைப்பு நிச்சயம் வீண் போகாது.. நமக்கு அந்த கடவுள் துணை இருப்பார்.. எழுந்திரிங்க.. காபியை குடிச்சிட்டு ஆபீசுக்கு கிளம்புங்க..”

கணவர் பதிலேதும் சொல்லாமல் என்னை வெறித்தபடியே இருக்க..
கணவரை மெல்ல என்னோடு அணைத்தபடி.. “வேணாங்க.. உங்களை இப்படி பாக்க சகிக்கல.. எப்பவும் இப்படி பாக்கவும் விரும்பல.. நமக்கு இருக்கறது போதும்.. இத வச்சிக்கிட்டே நாம சந்தோஷமா இருக்கலாம்..”

“இல்லடா.. நா.. ஸாரிடா..” கணவர் ஏதோ சொல்ல எத்தனிக்க..

“வேணாங்க.. நீங்க எதுவும் சொல்ல வேணாம்.. எனக்கு புரியுது.. உங்க வலியை என்னால புரிஞ்சிக்க முடியுது.. கஷ்டம்தான் இல்லைன்னு சொல்லல.. ஆனா எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு.. இதே ஆபீஸ்ல நீங்க நல்ல நிலைக்கு வருவீங்க.. உங்க உழைப்புக்கு நிச்சயம் நல்ல பலன் கிடைக்கும்.. அந்த ஆண்டவன்மேல பாரத்தை போட்டுட்டு உங்க வேலையை நீங்க பாருங்க.. மத்தது தானா நடக்கும்..”

“ஸாரிடா..”

கணவர் மீண்டும் மீண்டும் அந்த வார்த்தையையே சொல்லிக்கொண்டிருக்க.. “ஸாரியா..? எதுக்கு..? அதுவும் எங்கிட்ட நீங்க எதுக்கு சாரி கேக்கணும்..? ம்ம்..”

“இல்லடா.. ரெண்டுநாளா மனசு சரியில்ல.. எல்லாம் அந்த ரூமரால.. அதனால வந்த அந்த டென்ஷனாலதான்.. என்ன இருந்தாலும் நான் அப்படி நடந்திருக்கக்கூடாது.. உன் மனசு என்ன பாடு பட்டிருக்கும்.. ஸாரிடா.. புத்திகெட்டு அப்படி நடந்துக்கிட்டேன்..”

“என்னைக்கு..? எப்படி நடந்துகிட்டீங்க..? எனக்கு எதுவுமே புரியல..?”

“ஒனக்கு புரியாதுதான்.. ஏன்னா நீ ஒரு அப்பாவிடா.. நானும் குழந்தைகளும் மட்டும்தான் உன் உலகம்னு நம்பி வஙழுக்கிட்டு இருக்கறவ.. நான்தான் கண்டதையும் போட்டு கொழப்பிக்கிட்டு தரங்கெட்டத்தனமா நடந்துக்கிட்டேன்..”

“ஐயோ.. நீங்க என்ன சொல்றீங்கன்னே புரியல..? நான் உங்களை எதுக்கும்.. எப்பவும் தப்பாவே நினைக்கல.. நினைக்கவும் மாட்டேன்.. என்ன ஏதுன்னு கொஞ்சம் தெளிவாத்தான் சொன்னா என்னவாம்..?”

“அன்னைக்கு கடைல.. ஷர்மாகூட.. சாரிடா..” கணவர் என் விழிகளை ஏறிட  கூச்சப்பட்டவராய் தலை குனிய..

“ச்சீய்.. ம்ம்.. என்னங்க நீங்க..? அத.. அத நான் எப்பவோ மறந்துட்டேன்.. அதுக்கா இப்ப இப்படி ஃபீல் பண்றீங்க.. நான்கூட என்னமோ ஏதோன்னு பயந்துட்டேன்.. போங்க.. போய் குளிச்சிட்டு ஆம்பளையா லட்சணமா ஆபீசுக்கு கிளம்புங்க..”-ன்னு சொல்லி மென்மையாய் அவருதடுகளில் முத்தமிட்டு எழ..

எழ எத்தனித்த என்னை இழுத்து அவர் மடியில் அமர வைத்து.. “நெஜமாவே ஒனக்கு கோவம் இல்லையாடா..?”

கன்னத்தோடு கன்னம்  இழைய கெஞ்சலாய் கேட்க.. என்னுடலை அணைத்த அவர் கைகள் உருண்டு திரண்டு பால் நிறைந்து கனத்த முலைகளை இதமாய் வருடிக்கொண்டிருக்க..

“ச்சீய்.. ஸ்ஸ்.. ம்ம்.. இதென்ன காலையிலேயே ரொமான்ஸ்..? ம்ம்.. வாசக்கதவு தொறந்தே கெடக்கு..” நானும் சிணுங்கி அவருடலோடு இழைந்து.. அவரின் உதடுகளில் மென்மையாய் முத்தமிட்டு..

“நிச்சயமா இல்லடா என் செல்ல புருஷா..”-ன்னு கிசுகிசுத்தத்து அவருதடுகளை மென்மையாய் கவ்வி சப்பி விடுவித்து..

“இப்ப சந்தோஷமா..? ம்ம்.. இப்பவாவது போய் குளிச்சிட்டு ஆபீசுக்கு கிளம்புங்க..”

“எப்படி ஆம்பளையா லட்சணமாவா..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. அப்டித்தான்னு வச்சுக்கோங்களேன்..”

“நான் ஆஃபீஸுக்கு போகலேன்னா.. ஆம்பளை இல்லைன்னு அர்த்தமா..?”

“அப்டித்தான்னு வச்சுக்கோங்களேன்.. உத்தியோகம் புருஷ லட்சணம்..”

“அப்போ உன் விஜி குட்டி எப்படி பொறந்தா..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. அதென்ன உன் விஜி குட்டி..? அவ உங்களுக்கும் பொண்ணுதான் மறந்துடாதீங்க.. அதுக்கு அந்த அர்த்தம் இல்லை.. வேலைதான் புருஷனுக்கு கவுரவம்.. கம்பீரம்.. அழகு.. அப்படித்தான் பாக்கணும்..”

“அப்போ இந்த வேலையை நான் விட்டுட்டா.. நான் ஆம்பளையே இல்லை.. கம்பீரமான.. கவுரமான புருஷன் இல்லை.. அப்படித்தானே..?”

“ச்சீய்.. ம்ம்.. அப்படி இருந்தாலும் நீங்க எனக்கு அழகு புருஷன்தான்..”-ன்னு கிசுகிசுத்து.. “ஆமாம் இப்ப எதுக்கு வேலையை விடறதுபத்தி பேசறீங்க..?”

“இல்ல ஒரு யோசனை அதான்.. இன்னும் முடிவு பண்ணல..”

“யோசிச்சி முடிவு பண்ணுங்க.. அவசரப்பட்டு கோவத்துல எந்த முடிவும் பண்ணாதீங்க.. அந்த கடவுள் நம்மள கைவிட மாட்டார்..”

“ம்ம்.. பட் இன்னைக்கு நான் ஆஃபீஸ் போகல..”

“ஏங்க..?”

“ரெண்டு மூணு நாள் லீவ் போடலாம்னு இருக்கேன்..”

“ரெண்டு மூணு நாளைக்கா..? என்ன திடீர்ன்னு..?”

“இல்லடா.. என்னால ஆபீஸ்ல ஒக்காற முடியல.. ஆளாளுக்கு ஒன்னு சொல்லி என் மூடை ஸ்பாயில் பண்றங்க..?”

“சரி பரவாயில்ல லீவ் போட்டுடுங்க.. நாம எங்கேயாவது வெளில போயிட்டு வரலாம்..”

“ம்ம்.. அவனும் நாளைலேந்து லீவ் போட்டிருக்கான்..”

“அவனா..? யாரு..?”

“ஷர்மா..?”

ஷர்மாவின் பெயரைக் கேட்டதும் உடல் ஒரு நொடி சிலிர்க்க.. காஞ்சிபுரத்தில் அவர் என்னுடன் நடந்துகொண்ட விதங்கள் கண்முன் நிழலாட..

“என்னவாம்..? மும்பை போறாராக்கும்..?”

“தெரியல..? அவனும் நேத்துலேந்து நாலு நாள் லீவ்ல இருக்கான்..”

“இது யார்..?”

“அவன்தான் ஜோசப்.. அவனோட இவன் அநேகமா அவளோட ஊர் மேய கேரளாவுக்கு போவான்னு நெனைக்கிறேன்..”

‘கடவுளே..!! மனுஷன் திரும்பவும் விட்ட இடத்துக்கே வந்துட்டாரே..?’ கவலை மீண்டும் என்னை ஆட்கொள்ள..

“ச்சீய்.. நீங்களா இப்படி பேசறது..? ம்ம்.. தப்புங்க வேணாங்க.. அவங்க வேணும்னா எதையாவது பண்ணிட்டு போகட்டும்.. நீங்க உங்க வேலையை பாருங்க.. உங்க உழைப்பை நம்புங்க.. நிச்சயம் நல்ல பலன் கிடைக்கும்..”

“காலம் மாறிப்போச்சுடா.. இந்த காலத்துல அதெல்லாம் வேலைக்கு ஆகாது.. ரேஸ்ல எப்படி ஜெயிக்கிறதுன்னு அவனவனும் ரூம் போட்டு யோசிக்கிறான்.. என்னென்னமோ பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்..”

“அதான் நான் இன்னைலேந்தே லீவ் போட்டுடலாம்னு இருக்கேன்.. நாளைக்கு அவன் எப்படி போறான்னு பாக்கறேன்..?” கணவரின் குரலில் மெல்லிய கோவம்.. வெறுப்பு தலைகாட்டியது..


அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 002


சான்ஸ் கிடைக்கறப்பல்லாம்.. மிஸ் பண்ணாம.. ஆபீஸ் வேலை மட்டும்னு இல்லாம.. ஷர்மாவோட வேலைகளை இழுத்து போட்டு செய்வது.. டின்னருக்கு ஷர்மாவை வீட்டுக்கு கூட்டிகிட்டு வருவது.. ஹோட்டலுக்கு போய் சாப்பிடறது-ன்னு பல வகையிலும் ஷர்மாவ இம்ப்ரஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தார்..

பச்சையா சொல்லணும்னா.. ஷர்மாவோட பார்வைய என் பக்கம் திருப்ப ரொம்பவே முயற்சித்துக்கொண்டிருந்தார்..







அது எனக்கு ஓரளவு புரிந்தே இருந்தாலும்.. வெறுப்பை வெளிக்காட்டாமல் முடிஞ்ச அளவு டீசன்ட்டா.. ரொம்பவும் நெருங்காம.. அதிகம் பேசாம.. பழகிட்டு இருந்தேன்.. இந்த சூழ்நிலைலதான் ஒரு நாள் ஷர்மா மும்பைல இருக்கிற அவர் மனைவிக்கு பட்டு புடவை வாங்கனும்னு என் கணவரிடம் கேட்க..

இவரும் சந்தோஷமா காஞ்சிபுரத்துல இருக்கிற இவரோட ஃப்ரெண்டுகிட்ட சொல்லி என்னையும் கூட்டிகிட்டு போய்.. எங்க ப்ரசண்டா ஒரு புடவையும்.. அவரோட செலவுல 2 புடவையும் எடுத்துக்கிட்டு வந்தோம்..

கணவர் எங்களுடன் வந்திருந்தாலும்.. பெரும்பாலான நேரங்களில் எங்கள் இருவரையும் தனித்தே விட்டு சென்றது.. எப்படியாவது எங்களுக்குள்ள ஒருவித நெருக்கம் வராதான்னு எதிர்பார்த்துதான் என்பது எனக்கு புரிந்தது..

‘கணவர் எதிர்பார்த்தது போலவே ஷர்மாவின் பார்வை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் பக்கம் திரும்பி இருந்தது.. அதை இருவருமே உணர்ந்தோம்.. கணவர் அருகில் இருக்கும்போது சற்று இடைவெளி விட்டும்.. கணவர் அருகில் இல்லாத நேரங்களில் நெருக்கமாய் உடலோடு உடல் உரசும்படி அவர் (ஷர்மா) நடந்துகொண்டது என்னை ரொம்பவே சங்கடப்படுத்த.. அந்த சங்கடத்தை தவிர்க்க விரும்பி சற்றே விலக முயற்சிக்க..

என் சங்கடத்தை உணர்ந்த கணவர்.. "என்னடா..? ஏண்டா ஒரு மாதிரி இருக்க..? ஒன்னும் இல்லடா.. சகஜமா இரு.. மனுஷன் தப்பா நெனைச்சுக்கப் போறாரு.."-ன்னு சொல்லி என் சங்கடத்தை தர்ம சங்கடத்திற்கு மாற்றிக்கொண்டிருந்தார்..

கணவரின் அந்த செய்கை.. ‘இப்பத்தான் மனுஷன ஒரு வழிக்கு கொண்டு வந்து இருக்கேன்.. எல்லாத்தையும் கெடுத்துடாத.. அட்ஜஸ்ட் பண்ணி நடந்துக்கோ.. எல்லாம் நம்ம நல்லதுக்குத்தான்..’-ன்னு ஜாடையாய் சொல்வதுபோல எங்கள் நெருக்கம் குறையாமல் பார்த்துக் கொண்டார்..

கணவரின் அந்த செய்கை.. என்னை ஷர்மாவோட அனுசரிச்சி போடின்னு நேரா சொல்லாம மறைமுகமா சொன்ன மாதிரியே இருந்தது..

காஞ்சிபுரம் போயிட்டு வந்த பிறகுதான்.. இதுவரை நான் பார்த்திராக இவரின் மறு பக்கம்.. எனக்கு தெரிய ஆரம்பித்தது..

இவரோட விபரீத ஆசை மெல்ல மெல்ல வெளிவந்தது.. எனது அருகாமையால்.. சர்மாவிடம் தெரிந்த மலர்ச்சி.. மாற்றம்.. இவரை.. அடுத்த கட்டத்துக்கு போக தூண்டியது..

என்னதான் டீசெண்டா டிஸ்டன்ஸ் மெய்ண்டைன் பண்ணினாலும்.. அந்த பயணம் முழுவதும் ஷர்மாவின் பார்வை என் உடல் முழுவதையும் நிர்வானமாய் தழுவியதை என்னால் உணர முடிந்தது..

என்னோட செலெக்ஷன் ரொம்ப அருமையா இருந்ததுன்னு சொல்லி அவர் மனைவிக்கு எடுத்த புடவையை மார்பில் முந்தானை மாதிரி போட சொல்லி புடவையோட என் மார்பை கிட்ட நின்னு ரசித்தது.. அந்த மாதிரி நேரங்களில் கொஞ்சம் நெருக்கமா நின்னுகிட்டு, மெல்ல மெல்ல என் உடலோடு உரசியது..

இப்படி பல சின்ன சின்ன சம்பவங்கள் நடந்தது.. தென் மதியம் ஹோட்டல்ல சாப்பிடும் போதும்.. அவருக்கு வச்ச ஸ்வீட்டை என்னோட இலையிலும்.. என் கணவர் ஃபீல் பண்ண கூடாதேன்னு அவர் இலைலேயும் வச்சது..

என் கணவர் கவனிக்காத.. எங்களின் அருகே இல்லாத நேரங்களில் என்னோட மெல்ல உரசுவதும்.. குழஞ்சு குழஞ்சு பேசறதுமாக இருந்தார்.. சிலநேரம் ஷர்மாவுடனான நெருக்கத்தை அவாய்ட் பண்ண விரும்பினாலும்.. எல்ல நேரமும் அவாய்ட் பண்ண முடியாமல் நான் தடுமாறியது நிதர்சனம்..

பட்.. அந்த மாதிரி நெருக்கமான நேரங்கள்.. எனக்குள் ஒரு கிளர்ச்சியையும்.. சலனத்தையும் உண்டு பண்ணியது.. மனசு கொஞ்சம் சபல பட்டதையும் உங்கிட்ட மறைக்க விரும்பல..

இவ்வளவு பெரிய மனுஷன்.. நல்ல லட்ச்சனமா ஹை போஸ்ட்ல இருக்கறவர்.. இப்படி நம்மகிட்ட வழியறத நினைச்சு எனக்கு கர்வமாவும் பெருமையாவும் இருந்துது.. அவரோட செய்கைகள் என்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமா அவர் பக்கம் ஈர்ப்பதை என்னால உணர முடிஞ்சுது..

ஆனா அத வெளிப்படுத்திக்க விரும்பல.. கணவரோட நோக்கம் ஓரளவுக்கு புரிந்தே இருந்தாலும்.. அதை ஏத்துக்க அப்போ எனக்கு ரொம்பவே தயக்கம் இருந்ததுதான் உண்மை..

என்னோட இந்த தடுமாற்றத்தை.. சலனத்தை ஷர்மா தெளிவாய் புரிந்து கொண்டிருந்தார்.. லன்ச் டேபில்ல… அவர் கால் என் காலோட உரசியதையும், நான் கண்டுகாம அவர ஓரகண்ணால பாத்துகிட்டே சாப்பிட்டதையும் அவர் தனக்குள் சிரித்தபடி ரசித்துகொண்டிருந்தார்..

இந்த நிலைலதான்.. ஷர்மா என்கிட்ட பழகற விதத்தை வச்சி இவர் தயங்கி தயங்கி இந்த ப்ரோபோசலை வெளிப்படையா என்கிட்ட சொன்னார்.. கணவர் நேரிடையாக விஷயத்துக்கு வந்தது..

எதிபார்த்ததுதான் என்றாலும்.. மனதின் ஒரு மூலையில் சின்ன சந்தோசம் எட்டி பாத்தாலும்.. ஷர்மாவோட அந்த உறவை உடனே என்னால ஏத்துக்க முடியல..

நீண்ட விவாதங்கள்.. கணவரோட சமாதானங்கள்.. மெல்ல என் எதிர்ப்பை நீர்த்துப்போக செய்ய.. என் நிலையை வெளிப்படுத்தாமல்.. அமைதியாய் கணவரின் வார்த்தைகளுக்கு செவி சாய்க்க துவங்கினாலும்.. எனக்குள் பெரியதொரு போராட்டம் நடந்து கொண்டிருந்தது..

கணவருக்காக இதை செய்ய விரும்பினாலும் உடனே சம்மதிப்பது.. என் சபலத்தை வெளிப்படுத்தி விடுமோன்னு தயங்கி.. பிடிவாதமா நான் மறுத்தபடி இருக்க.. எனது பிடிவாதத்தை உண்மையென்று நம்பிய அவரும் என்னை தொடர்ந்து கட்டாயப் படுத்துவதை விட்டுவிட்டார்..

பட் ப்ரமோஷன் இவருக்கு கிடைக்காதுன்னு ரொம்ப அப்செட்டா இருந்தார். அவரோட டே-டு-டே அக்ட்டிவிட்டீஸ்ல பழைய வேகமும்.. ஈடுபடும்.. சுறு சுறுப்பும் இல்லை.. தன்னோட இத்தனை நாள் உழைப்பும், சாதனைகளும் வீணாகி போனதாக ரொம்ப ஃபீல் பண்ணினார்..

இந்த ப்ரமோஷன் இவருக்கு கிடைக்காமல் போகும் பட்சத்தில் வேலையை விட்டுவிடும் முடிவையும் எடுத்திருந்தார்.. அவரை எந்த வகையிலும் என்னால சமாதான படுத்த முடியல..

நாட்கள் இருக்கமாய் கடந்து கொண்டிருந்தன.. எங்களுக்கு இடையே இருந்த வழக்கமான கலகலப்பும் சந்தோஷமும் காணாமல்போய்.. எங்களுக்குள் ஒரு இறுக்கமான சூழ்நிலை நிலவியது.. இந்த நிலையில் ஒரு நாள்..

நான் இயல்பாய் வழக்கமான டிஃபன் வேலைகளை முடித்துவிட்டு.. ராஜுவை எழுப்பி அவனை ஸ்கூலுக்கு தயார் படுத்திக்கொண்டிருக்க..

வழக்கமாய் இந்த நேரம் எழுந்துகொள்ளும் கணவர் இன்னமும் படுக்கையை விட்டு எழாமல் தூங்கிக்கொண்டிருப்பது மனதை உறுத்தியது..

இருந்தாலும் அவருக்கு காபியை கொடுத்துவிட்டு.. அவரை சமாதானப்படுத்த முடியாமல் நேரமாவதை உணர்ந்து ராஜுவை தயார்படுத்தி ஸ்கூலில் விட்டுவிட்டு வந்தேன்..

வழி நெடுக கணவரின் இந்த சோக முகம் என்னை வதைத்துக்கொண்டே இருந்தது.. திருமணமான இந்த 2 வருடங்களில் இவர் இப்படி இருந்து நான் பார்த்ததே இல்லை..

காலையிலேயே.. ராஜு ஸ்கூலுக்கு போனதும் ரெண்டாவது கப் காப்பி கேட்டு கிச்சனுக்கு வந்து கிச்சனிலேயே காலை டிஃபனைகூட செய்ய விடாமல் சேட்டைகளை ஆரம்பித்துவிடுவார்..

அவரது சேட்டைகள் எனக்கு இடைஞ்சலாக இருந்தாலும் அவரின் சீண்டல்கள்.. உரசல்கள்.. வருடல்கள்.. முத்தங்கள்.. அணைப்பு எல்லாமே என்னை வேறொரு உலகிற்கு அழைத்து சென்றுவிடும்..

இவரோட வாழ்க்கை எப்படி இருக்குமோன்னு கல்யாணத்துக்கு முன்னால பயந்த நிலை மாறி.. வாழ்நாள் பூரா இவர் இப்படியே இருந்துட்டா உலகத்துலேயே நாமதான் அதி பாக்கியசாலின்ற கர்வம் தலைதூக்கும்..

சில நேரங்களில் காலையிலேயே.. நான் வேலை செய்துகொண்டிருக்க.. அவர்பாட்டுக்கு என்னை குனிய வைத்து அவரது வேலையை முடிப்பது வழக்கம்.. காலையிலேயே ஒரு ரவுண்டு முடிச்சிட்டுதான் குளிக்கவே போவார்..

அப்படி மார்னிங் ஷோ இல்லாத நாட்களில்.. அவர் குளித்துவிட்டு வந்த பிறகு நான் அவரை சந்தோஷப்படுத்தி (அவருக்கு ஊம்பிவிட்டு..) அனுப்பி வைப்பதும் உண்டு.. அப்படிப்பட்ட எங்கள் வாழ்க்கையில் இந்த ப்ரோமோஷன் ஒரு சிறிய இடைவெளியை உண்டாக்கியது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்..

‘கடவுளே..!! இப்ப நான் என்ன பண்ணனும்.. இந்த சங்கடத்தை நீதான் தீத்துவைக்கணும்.. மனுஷன் என்ன ஆசைப்படறார்.. என்னையும் அவர் ஃபிரெண்டு பொண்டாட்டி மாதிரி அந்த ஷர்மாகூட பழக சொல்றாரா..?’

அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு… 001





 அன்பு சுபாவுக்கு..

தோழியின் அன்பு மெயில்.. நீ(ங்க) ரொம்ப நாளா கேட்ட அந்த அனுபவத்தை மெல்ல மெல்ல நினைவுபடுத்தி.. (நினைவு படுத்த என்ன இருக்கு.. எல்லாம் தான் பசுமரத்தாணி போல மறக்க முடியாத நினைவுகளா இருக்கே.. ?) வரிசை படுத்தி டைப் பண்ணி கொண்டு வருகிறேன்..

Soon you will get it.. But before that… ஒன்று சொல்ல விரும்பறேன்.. எனது இந்த முயற்சிக்கு உங்க மெயில்கள்தான் பெரும் துணையாக இருந்தது.. Yes.. உங்க அனுபவங்களை நீங்க சொன்ன விதம்தான்.. கிட்டதட்ட அதே நடையை நானும் பின்பற்றி இருக்கேன்..

எனது அனுபவத்தை உங்க (இன்னும் என்ன உங்க..) உனது பாணியிலேயே.. நீ எதிர் பார்த்த மாதிரியே கொச்சையா அமைக்க முயற்சிக்கிறேன்..

தென்.. உனது அனுபவங்களை பத்தி கொஞ்சம் சொல்லணும்னு விரும்பறேன்.. கொஞ்சமில்ல நிறையவே சொல்லணும்.. பட் எனக்கு டைம் கிடைக்கறது கஷ்டமா இருக்கு..

உண்மைய சொல்லனும்னா.. கோச்சுக்க கூடாது.. உன்னோட அனுபவங்கள்.. எனக்குள் ஒருவிதமான ஏக்கத்தையும்.. பொறாமையையும்.. சலனத்தையும் ஏற்படுத்தியது என்றால் அது பொய்யில்லை..

நமக்குள்ள என்ன ஒற்றுமை பாத்தியா..? உன்னோட முதல் அனுபவம் உங்க MD (கிழம்) கூட.. என்னோட அனுபவமும்.. After second marriage.. என் ஹப்பி (husband) பாஸ் கூடதான்..

என்னப்பா ரொம்ப போர் அடிக்கறேனா..?

தென்.. உன்னோட ஆத்துக்காரர் எப்படி இருக்கார்.. ? பிரான்சில் வாழ்க்கையை நன்னா என்ஜாய் பண்றீங்கன்னு நினைக்கிறன்.. நாடு விட்டு நாடு போனாலும் விதி விடாதுன்னு சொல்றது எவ்வளவு உண்மை பாத்தியா..?

எல்லாம் அங்க நடந்த அந்த (வெள்ளைக்காரனோட) அனுபவத்தைதான் சொல்றேன்.. சொன்னபடி அந்த வெள்ளைக்காரன் உன் கணவரை எந்த பிரச்சனையும் இல்லாமல் வெளியில் கொண்டு வந்தது மனசுக்கு சந்தோஷமாக இருந்துது..மொழி தெரியாத இடத்திலேயும் அந்த வெள்ளைக்காரனோட உனக்கு ஏற்பட்ட அனுபவம் ரொம்பவே வித்தியாசமானது.. உன்னோட பிரண்டு அனுப்பிய படங்கள் ரகசியமா (ரசிச்சு) பாத்தேன்.. தேங்க்ஸ்பா..

என்னோட அந்த அனுபவத்தை.. வார்த்தை விடாமல் சொல்லனும்னு நீ கேட்டிருந்த.. எப்படி சொல்லறதுன்னு தெரியல..? ஆரம்பத்துல பயமாவும் தயக்கமாவும் இருந்தாலும் அது என் வாழ்வில் புதியதோர் அத்தியாயத்தை துவக்கி வைத்தது..

ஒரு பக்கம் சந்தோஷமாக இருந்தாலும்.. நடந்தது.. நான் நடந்து கொண்டது சரியா தப்பான்னு இப்ப வரைக்கும் என்னால ஒரு முடிவுக்கு வர முடியல.. ஆனா இது ஆல மரமாய் பல்வேறு விழுதுகளுடன் ஆழமாய் வேரூன்றி வளர்ந்து வருகிறது என்பதுதான் நிதர்சனம்..

இவருக்கு ப்ரமோஷன் கிடைச்சுது இரண்டு மடங்குக்கு மேலாக வருமானம் வந்தது.. ஆனாலும் என்ன பிரயோஜனம்..? விதி வலியது இல்லையா..? என்னோட போறாத நேரம்.. அந்த வாழ்க்கையும் கொஞ்ச வருஷத்துக்குதான்னு ஆயிடுத்து..

ஆனாலும் பைனல் செட்டில்மென்ட்.. இன்ஷுரன்ஸ் தொகை.. நிர்வாகம் தந்த நஷ்ட்ட ஈடு.. பென்ஷன்.. இத்தியாதிகள்.. எதிர் பார்த்ததைவிட பல மடங்கு அதிகமாக கிடைத்ததால் வாழ்க்கை பிரச்சனை இல்லாம ஓடுது..

அந்த சம்பவத்துக்கு அப்றமும் அவர் தொடர்ந்து தொந்தரவு (அன்பு தொல்லை-தான்) படுத்தி, அதுக்கு பிறகு 3/4 டைம்ஸ் இவருக்கு சொல்லி இவரோட அனுமதியோடவும்.. இவருக்கு சொல்லாம.. (சொன்னா நானே விரும்பி அலையறேனோன்னு சந்தேகப் படுவரோன்னு பயந்து சொல்லல..) ஒரு பக்கம் பயமாவும் மறுபக்கம் சந்தோஷமாவும் எங்க வீட்லேயும்.. அவரோட கெஸ்ட் ஹவுசிலும் எங்க உறவு தொடர்ந்தது..

ஆனா உண்மைய சொல்லனும்னா.. அந்த ஆசையும் பழக்கமும் அவரோட மட்டும் நிக்கலையே.. இரயில் பெட்டி மாதிரி.. தொடர்ந்த உறவுகள்.. வெளியே சொல்ல அசிங்கமாக இருந்தாலும்.. மனம் அவற்றையெல்லாம் விரும்பி ஏற்றுக்கொண்டது என்பதுதான் பட்டவர்த்தனமான உண்மை..

ஆனா இது நடக்கறதுக்குள்ள எவ்வளவு மன போராட்டம் தெரியுமா? இந்த டாப்பிக் ஆரம்பிக்கறதுக்கு முன்னாடி ஒரு முறை அவர் ஆபீஸ் பார்ட்டி கெட்-டு-கெதர்-ன்னு சொல்லி என்னை பார்ட்டிக்கு கூட்டிகிட்டு போனார்..

அவரோட நண்பர்களுக்கும்… அந்த நார்த் இந்தியன் பாஸ்-க்கும் என்னை அறிமுகம் பண்ணி வச்சார்.. சும்மா சொல்ல கூடாது அவரோட பாஸ் மொழு மொழுன்னு மீசை.. தொப்பை இல்லாம ரொம்ப கவர்ச்சியா இல்லேன்னாலும் ரொம்பவே வசீகரமாதான் இருந்தார்..சின்ன பார்ட்டிதான்னாலும் அவர் ஆபீஸ் ஸ்டாஃப்ஸ் எல்லாரும் குடும்பத்தோட கலந்துகிட்டாங்க.. பட் அந்த பார்ட்டில இவர் பாஸோட கவனம் பெரும்பாலும் அங்க வந்திருந்த 2/3 பெண்களையே சுத்தி சுத்தி வந்ததை நானும் கவனிச்சேன்..

எஸ் அதுல நானும் ஒருத்திதான்.. ஆளு பயங்கர ஜொள்ளு பார்ட்டிதான்.. அவரோட செய்கைகள் எல்லாம் ஆரம்பத்துல சங்கடமா இருந்தாலும் போக போக மனசுல சின்ன கர்வத்தை உண்டு பண்ணுச்சு..

இதை எல்லாம் என் கணவரும் கவனிச்சுருப்பார்ன்னுதான் நினைக்கிறன்.. ஏன்னா..? அதுக்கு அப்பறம்தான் அவரைப்பத்தி எங்கிட்ட நிறைய பேச ஆரம்பிச்சார்.. ஈவன் நாங்க செக்ஸ் வச்சுக்கும்போதுகூட அவரைப்பத்திய பேச்சு வரும்..

ஷர்மா (அதான் அவர் பாஸோட பெயர்) புராணம் பாடிக்கிட்டுதான் இருப்பார்.. ‘ஷர்மா ஜொள்ளு பார்ட்டின்னு தெரியும்.. இப்படி.. இவ்வளவு ஓப்பனா ஜொள்ளு விடுவான்னு நானே எதிர்பாக்கல..? நான் பக்கத்துல இருக்கறப்பப்பவே என் செல்லத்தை பாத்து பாத்து என்னமா ஜொள்ளுவிட்டான் தெரியுமா..?’-ன்னு சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாம ஆரம்பிப்பார்..

அவருக்கு நம்ம சவுத் இந்தியன் சாப்பாடு மாதிரியே.. சவுத் இந்தியன் பெண்கள்.. அதுவும் கலயாணமானா பொண்ணுங்கன்னா ரொம்ப புடிக்கும்..’-ன்னு சொல்லுவார்..

இப்படி.. மெல்ல மெல்ல ஆரம்பிச்சு ஒரு நாள் தயங்கி தயங்கி விஷயத்தை சொன்னார்.. அதுவும் அவர் டென்ஷனாவும் டல்லாவும் இருப்பதை பாத்துட்டு தொந்தரவு பண்ணி கேட்டதுக்கு அப்பறம்தான் சொன்னார்..

Regional Manager (South) போஸ்ட்டுக்கு இவரையும் சேர்த்து 3 பேர் லிஸ்ட்ல இருப்பதாகவும்.. ஒருத்தர் இவர்கூட வொர்க் பன்றவர்னும், மூணாவது ஆள் பெங்களூர் ஆபீஸ்ல இருக்கிறவர்னும் சொன்னார்..

இவர்கூட வொர்க் பன்றவரோட மனைவியும் அழகா அம்சமா இருப்பாங்கன்னு சொன்னார்.. அந்த கெட்-டு-கெதர் பார்ட்டில அந்த ஷர்மா (இவரோட பாஸ்) ஜொள்ளு விட்டு சுத்தி சுத்தி வந்த பெண்களில் அவளும் (அந்த மலையாள பொண்ணும்) அடக்கம்..

அவங்க பூர்வீகம் பாலக்காடுன்னும்.. சென்னைல செட்டில் ஆனவங்கன்னும் சொன்னார்.. ரெகார்ட்ஸ், டார்கெட் அச்சீவ்மேன்ட்ஸ் எல்லாம் இவருக்கு சாதகமா இருப்பதால.. அவர் ஷர்மாவை வர வழில சந்தோஷப்படுத்தி போஸ்டிங் வாங்க ட்ரை பண்றதா ரொம்ப ஃபீல் பண்ணினார்..

ஷர்மாவ ஊருக்கு கூட்டிகிட்டு போய்.. ஊரை சுத்திக்காட்டிட்டு வந்ததாகவும்.. அத ஆபீஸ்ல வேற மாதிரி பேசறாங்கன்னும் சொன்னார்.. (அது எந்த அளவு உண்மைன்னு இப்ப வரைக்கும் எனக்கு தெரியாது..)..

எனக்கு ஓரளவு புரிஞ்சாலும்.. என்ன மாதிரி பேசறாங்கன்னு கேட்டதுக்கு… ஷர்மாவுக்கும் இவர் பிரண்டோட மனைவிக்கும் தொடர்பு இருக்குன்னும்… RM (South) போஸ்ட் இவர் பிரண்டுக்குதான்னும் ஷர்மாவுக்கு நெருக்கமான சிலர் பேசிக்கறதா சொல்லி ரொம்பவே ஃபீல் பண்ணினார்..

கிட்டத்தட்ட அவருக்கு அழுகையே வந்துடுச்சுன்னா பாத்துக்கோயேன்..? அவர் இந்த அளவு ஃபீல் பண்ணி.. அப்செட்டாகி இதுவரை நான் பாத்தது இல்ல.. அவரது அந்த நிலை என்னையும் பாதிக்க.. அவருக்கு ஆறுதல் சொல்லி, ரெண்டு பேரும் புலம்பி.. கலங்கி.. வருந்தி பின் சுதாரித்து வழக்காமான வேலைகளை தொடர்ந்தோம்..

சான்ஸ் கிடைக்கறப்பல்லாம்.. மிஸ் பண்ணாம.. ஆபீஸ் வேலை மட்டும்னு இல்லாம.. ஷர்மாவோட வேலைகளை இழுத்து போட்டு செய்வது.. டின்னருக்கு ஷர்மாவை வீட்டுக்கு கூட்டிகிட்டு வருவது.. ஹோட்டலுக்கு போய் சாப்பிடறது-ன்னு பல வகையிலும் ஷர்மாவ இம்ப்ரஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தார்..

பச்சையா சொல்லணும்னா.. ஷர்மாவோட பார்வைய என் பக்கம் திருப்ப ரொம்பவே முயற்சித்துக்கொண்டிருந்தார்..